என் மேலுடையைத் தொட்டவர் யார்? ( மாற்கு 5 : 30 )
தொழுகைக்கூடத் தலைவர் யாயிரின் மகள் சாகக் கிடக்கிறாள். இயேசு வந்து தொட்டால் சுகம் கிடைக்கும் என்பது யாயிரின் நம்பிக்கை. ஒவ்வொரு வினாடியும் முக்கியமானது. பரபரப்பான சூழல். மரணிக்கும் முன் சென்றால் தான் ஏதாவது பலன் உண்டு. எனவே இயேசுவின் காலில் விழுந்து வேண்டுகிறார் அவர். இயேசுவும் அவருடன் செல்கிறார்.
இயேசுவைக் கண்டதும் கூட்டம் சேர்ந்து விட்டது. அவர்கள் அவரை நெருக்கியடித்தார்கள். மக்கள் கூட்டத்துக்கு நடுவே சென்று கொண்டிருக்கிறார் இயேசு. திடீரென ஒரு பெண் அவரைப் பின் தொடர்கிறார். பன்னிரண்டு ஆண்டுகளாக இரத்தப் போக்கினால் கஷ்டப்படும் பெண் அவர். கிட்டத்தட்ட மருத்துவர்கள் கைவிட்டனர். சொத்துகளெல்லாம் மருத்துவத்திலேயே கரைந்தும் விட்டது.
அவள் தொழுகைக் கூடத் தலைவி அல்ல. உயரிய இருக்கைகளில் இருப்பவளல்ல. இயேசுவின் முன் வந்து நிற்கும் அருகதை இல்லையென சமூகத்தால் ஒதுக்கப்பட்டவள். இயேசுவின் ஆடையின் விளிம்பைத் தொட்டாலே நலமாவேனும் எனும் நம்பிக்கை மட்டும் அவளுக்குள் கொழுந்து விட்டு எரிந்தது. கூட்டமோ இயேசுவை நெருக்கியடிக்கிறது. அந்தக் கூட்டத்தினரிடையே வந்து இயேசுவின் ஆடையின் விளிம்பைத் தொட்டாள் அவள்.
எரியும் நெருப்பில் பெரு மழை பொழிந்தது போல அவளுக்குள் மாற்றங்கள் கண நேரத்தில் நிகழ்ந்தன. அவள் நலமானாள். எத்தனையோ பேர் இயேசுவைத் தொட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். தள்ளிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நெருக்கிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அதற்கிடையே தனது மெல்லிய தொடுதலை இயேசு அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை என்று நினைத்தாள் அவள். ஆனால் இயேசுவோ நின்றார்,
“என் மேலுடையைத் தொட்டவர் யார்?” என்று கேட்டார். சீடர்கள் சிரித்தனர். ‘தொட்டது யாரென்றா கேட்கிறீர். விட்டால் உம்மைக் கீழே தள்ளிவிடுமளவுக்கல்லவா கூட்டம் நெருக்குகிறது. எத்தனையோ கைகள் உம்மைத் தொட்டன, எத்தனையோ உடல்கள் உம்மை நெருக்கின, இதென்ன கேள்வி ? என மனதில் நினைத்தனர்.
இயேசு பார்த்தார். அவரிடமிருந்து வல்லமை வெளியேறியதை அவர் உணர்ந்திருந்தார். இது நம்பிக்கையின் விரல் கொண்டு அந்தப் பெண்மணி மென்மையாய்ப் பறித்தெடுத்த வல்லமை. இயேசு விரும்பிக் கொடுத்த வல்லமை அல்ல, அவள் வலிந்து எடுத்த வல்லமை. அந்தப் பெண் நடுங்கியபடியே வந்து நடந்ததைச் சொன்னாள்.
இயேசு சொன்னார், “மகளே, உனது நம்பிக்கை உன்னைக் குணமாக்கிற்று. அமைதியுடன் போ. நீ நோய் நீங்கி நலமாயிரு” . சிரித்த சீடர் குழம்பினர். இத்தனை கூட்டத்தில் இவள் மட்டுமா இயேசுவைத் தொட்டாள் ! ?
கூட்டம் இயேசுவை நெருக்கியது, அவளோ
இயேசுவை நெருங்கினாள்.
நெருக்கியடிக்கும் கூட்டத்தில் செல்வதற்கும், இயேசுவை நெருங்கிச் செல்வதற்கும் இடையேயான மாபெரும் வித்தியாசத்தை அந்த நிகழ்வு விளக்குகிறது.
வேடிக்கை பார்க்கும் மனிதருக்கும் , விசுவாசத்தில் பார்க்கும் மனிதருக்கும் இடையேயான வேறுபாட்டை அந்த நிகழ்வு புரிய வைக்கிறது.
எல்லோரும் போகிறார்கள் என கூட்டத்தோடு கூட்டமாகச் செல்வதல்ல, இதயத்தால் தனி நபராக இயேசுவை நெருங்கிச் செல்வதே முக்கியமானது. சாதாரண கூட்டத்தின் வன்மையான அழுத்தங்களைக் கூட இயேசு கவனிப்பதில்லை, ஆனால் நெருங்கி வருபவரின் மெல்லிய தொடுதலைக் கூட அவர் உணர்ந்து கொள்கிறார்.
நமது வாழ்க்கை எப்படி இருக்கிறது ?
இயேசுவை நெருக்கும் கூட்டத்திலா ?
இயேசுவை நெருங்கும் கூட்டத்திலா
ஆலயத்தில் கூட்டத்தோடு கூட்டமாக நான் சத்தமிட்டுத் திரிகிறேனா, இதயத்தால் இறைவனோடு ஒரு மெல்லிய உரையாடலின் மூலம் உறவாடுகிறேனா ?
இயேசுவின் தொடுதல் கூட தேவையில்லை,
இயேசுவைத் தொட்டாலே போதும், எனும் உயரிய விசுவாசத்தை உள்ளுக்குள் வைத்திருக்கிறேனா ?
ஆண்டவரைத் தொடுதல் கூட தேவையில்லை
அவரது ஆடையைத் தொட்டாலே போதுமெனும் உடையா விசுவாசம் உடையவனாய் இருக்கிறேனா ?
புரிந்து கொள்வோம்.
இயேசுவின் அன்பினைப் பெற, ஆர்ப்பாட்டங்கள் தேவையில்லை
நமது மெல்லிய அன்பின் தொடுதலே போதுமானது
*
சேவியர்
