குழந்தைகளே ஆசிரியர்கள்.

கடவுள் மனுக்குலத்தின் மீது வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையின் வெளிப்பாடு தான் குழந்தைகள். தோட்டத்தின் மீதான எதிர்பார்ப்பு விதைகளின் வலிமையில் ஆரம்பிக்கிறது. மனுக்குலத்தின் மீதான எதிர்பார்ப்பு குழந்தைகளின் மீதான நம்பிக்கையில் ஆரம்பிக்கிறது. 

“குழந்தைகளை என்னிடம் வரவிடுங்கள்” என்றார் இயேசு. குழந்தைகளை இயேசுவிடம் வரவிடுவதிலும், இயேசுவோடு வளர விடுவதிலும் இருக்கிறது எதிர்காலத்தின் வளர்ச்சி. 

“குழந்தைகள் நீங்கள் சொல்வதைக் கேட்கவில்லை என புலம்பாதீர்கள், அவர்கள் எப்போதும் உங்களைக் கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதை மறவாதீர்கள்”. எனும் ராபர்ட் ஃபுல்கம் அவர்களின் சிந்தனை மிகப் பிரபலமானது. குழந்தைகள் நாம் சொல்வதைக் கேட்பதில்லை, ஆனால் நாம் செய்வதைக் கவனிக்க மறப்பதில்லை.

குழந்தைகளைக் கட்டியெழுப்பும் வேலையில் உரையாடலை விட செயல்களே முதலிடம் பெறுகின்றன. குயவனின் கையில் இருக்கின்ற களிமண்ணைப் போல குழந்தைகள் பெற்றோரின் கையில் இருக்கின்றனர். அவர்களைக் கவனமாய் வனைவதில் இருக்கிறது பெற்றோரின் வெற்றி. சரியாக வனையப்படாத பாண்டங்கள் பயன்படாமல் போவது போல, சரியாக வளர்க்கப்படாத குழந்தைகள் பயனிலிகளாகிப் போகின்றனர்.

கிறிஸ்தவம் குழந்தைகளை இறைவனின் பிம்பங்களாக, இறைவனிடமிருந்து வந்தவர்களாகக் குறிப்பிடுகிறது. இன்னும் சொல்லப் போனால் விண்ணரசின் நுழைவுச் சீட்டு வேண்டுமெனில் குழந்தைகளைப் போல மாறவேண்டும் என்கிறார் இயேசு.

“நீங்கள் மனந்திரும்பிச் சிறு பிள்ளைகளைப்போல் ஆகாவிட்டால் விண்ணரசில் புகமாட்டீர்கள் என உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்கிறேன் ( மத்தேயு 18:3)” என இயேசு கூறினார். மனுக்குலம் விண்ணகத்தை அடைய வேண்டுமெனில் பார்க்க வேண்டியது அறிவாளிகளின் புனைவுகளையல்ல‌, மழலைகளின் இயல்புகளை. 

“என் உள் உறுப்புகளை உண்டாக்கியவர் நீரே! என் தாயின் கருவில் எனக்கு உருதந்தவர் நீரே!” எனும் விவிலிய வசனங்கள் மழலைகளின் உருவாக்கத்தில் இறைவனின் வல்ல கரம் இருப்பதைச் சொல்லித் தருகிறது. 

குழந்தைகளுக்கு எதிரான வன்முறையானது இறைவனுக்கு எதிரான வன்முறை என்கிறது விவிலியம். “என்மீது நம்பிக்கை கொண்டுள்ள இச்சிறியோருள் எவரையாவது பாவத்தில் விழச்செய்வோருடைய கழுத்தில் எந்திரக் கல்லைக் கட்டித் தொங்கவிட்டு ஆழ்கடலில் அமிழ்த்துவது அவர்களுக்கு நல்லது” (மத்தேயு 18:6) என்கிறார் இயேசு. எனவே தான் குழந்தை வன்முறையான, கருக்கலைப்பை கிறிஸ்தவம் தொடர்ந்து எதிர்க்கின்றது. 

அறிவிலிகளுக்கு மறைத்து மழலைகளுக்கு வெளிப்படுவது தான் இறைவார்த்தைகள். கிறிஸ்தவத்தில் தான் குழந்தைகள் ஆசிரியர்களாகிப் போகின்றனர். பெரியவர்கள் மாணவர்களாகிப் போகின்றனர். விவிலியத்தில் குழந்தைகளை வைத்து இறைவன் பெரியவர்களுக்குப் பாடம் நடத்துகிறார். 

சாமுவேல் எனும் சிறுவனின் அர்ப்பண உணர்வும், கீழ்ப்படிதல் குணமும், இறை பக்தியும் இஸ்ரேல் குலத்துக்கே மாபெரும் ஆசீர்வாதமாகிப் போனது !

நாமான் வீட்டு அடிமைச் சிறுமியின் துணிச்சலும், கனிவும், பிறர்நலப் பண்பும் ஒரு இறை குடும்பம் உருவாகக் காரணமானது. இறைவனிடம் ஏராளமான மக்கள் திரும்ப காரணியானது. 

ஐந்து அப்பமும் இரண்டு மீனும் கொண்டு வந்த சிறுவன் ஐயாயிரம் ஆண்களுக்கு உணவளித்த அன்னையானான். தன்னிடமிருந்ததை தன்னலமின்றிக் கொடுத்ததால் தலைவனின் புதுமைக்கு விதையானான். 

இப்படி விவிலியம் முழுவதும் இறைவனின் திட்டத்தையும், இறைவனின் சிந்தனைகளையும் சுமந்து செல்லும் கருவிகளாக சிறுவர்கள் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றனர். 

குழந்தைகளை பலவீனர்களாகப் பார்க்கிறது உலகம். கிறிஸ்தவமோ அவர்களை ஆன்மீகம் கற்பிக்கும்  ஆசானாகப் பார்க்கிறது. குழந்தைகளிடமிருந்து எதைக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும் ?

1. விசுவாச அர்ப்பணிப்பு

குழந்தைகள் தங்களை முழுமையாய் பெற்றோரிடம் அர்ப்பணிக்கும் மனநிலையைக் கொண்டிருப்பார்கள். தனது தந்தையின் கைகளைப் பற்றிக் கொள்ளும் குழந்தை சிங்கத்தின் பிடரியில் இருக்கும் சிற்றெறும்பாய் தன்னைப் பாவித்துக் கொள்ளும். எதுவரினும் தந்தை காப்பார் எனும் முழுமையான நம்பிக்கை அதனிடம் இருக்கும். 

பைக்கில் பயணிக்கும் ஆபத்தான சாலைப் பயணங்களில் கூட தந்தையின் தோளிலோ, தாயின் தோளிலோ கிடக்கும் குழந்தையானது கொஞ்சமும் சலனமடைவதில்லை. தன்னை முழுவதும் அர்ப்பணித்து விட்ட மனநிலையில் சுகமாய் உறங்கும். அந்த மனநிலையை நாம் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும். இறைவனிடம் சரணடைகையில் ஆன்மீகம் அர்த்தப்படும்.

2. சந்தேகமற்ற நம்பிக்கை

பெரியவர்கள் கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்து ஒரு விஷயத்தை நம்புவார்கள். குழந்தைகள் உணர்வு ரீதியாக ஒரு விஷயத்தை நம்புவார்கள். சதுரங்க விளையாட்டின் நகர்த்தல்களைப் போல இருப்பதில்லை குழந்தைகளின் நம்பிக்கை. எதிரே என்ன வரும் என்பதை எதிர்பார்க்காமலேயே நம்புகின்ற நம்பிக்கை அவர்களுடையது. அவை சந்தேகங்களை அறவே துரத்தி விட்டு சங்கமிக்கும். அத்தகைய சந்தேகமற்ற நம்பிக்கைகளே நமது ஆன்மிக வாழ்க்கையையும் கட்டியெழுப்பும்.

3. பணிவான செயல்பாடு

குழந்தைகளுக்கு ஈகோ இல்லை. நான் பெரியவன் எனும் சிந்தனை இல்லை. வன்மத்தின் கண்ணி வெடிகளை மனதுக்குள் புதைத்து வைத்து விட்டு, சமயம் பார்த்து வெடிக்க வைக்கும் வன்முறை சிந்தனை இல்லை. பெருமழையில் நனைந்து, கொடும் வெயிலில் சிரிக்கும் ஒரு சாலையோர செடியைப் போல கபடமில்லாமல் இருக்கின்றன அவை. 

கர்வத்தின் செருக்குகளை அணிவதும் இல்லை, பெருமையின் படுக்கையில் புரள்வதும் இல்லை. இதனால் அவர்களுடைய செயல்பாடுகளெல்லாம் பணிவின் பக்கத்திலேயே இருக்கின்றன. நமது வாழ்க்கையும் பணிவின் படிகளில் நடக்கும் போது ஆன்மிக வாழ்க்கை வளப்படும்.

4. மறக்கும், மன்னிக்கும் மனநிலை.

குழந்தைகள் பழிதீர்க்கும் பாதைகளை வகுப்பதில்லை. ஒரு அரவணைப்பிலேயே அனைத்தையும் மறந்து விடும் மனநிலை அவர்களுக்கு உண்டு. ஒரு வருடலில் வளைந்து கொடுக்கும் இதயம் அவர்களிடம் உண்டு. மன்னிப்பதற்கு அவர்கள் தயங்குவதுமில்லை, மறந்து விட அவர்கள் மறப்பதும் இல்லை. சட்டென மறந்து, சடுதியில் மன்னித்து மீண்டும் இயல்புக்குத் திரும்பும் அவர்களுடைய மனம் அபாரமானது. 

மூங்கில் மரத்தின் நுனியைப் பிடித்து தரை வரை வளைத்தாலும் சட்டென விடுபட்டு அது மீண்டும் இயல்புக்குத் திரும்பும். குழந்தைகளின் வெறுப்பும் அத்தகையதே. சட்டென இயல்பை நோக்கி ஓடும் இளகிய இதயம் அவர்களது வரம். அத்தகைய மனதை நாமும் கொண்டிருப்பது நமது ஆன்மிக வாழ்வை செழுமைப்படுத்தும்.

5. திருப்திப்படும் மனசு

குழந்தைகளின் எதிர்பார்ப்புகள் வானளாவ விரிந்ததில்லை. அவை சின்னச் சின்ன விஷயங்களில் மகிழ்கின்றன. கொடுக்கின்ற பொருளின் விலைக்கு ஏற்ப அவை நம்மை அன்பு செய்வதில்லை. அதன் பொருளாதாரப் பல் பிடித்துப் பார்ப்பதுமில்லை. கிடைப்பதில் திருப்திப் படும் மனது அவர்களுக்கு உண்டு. 

பெரியவர்களின் ஆசை பெரு நெருப்பைப் போல படர்ந்து கொண்டே இருக்கும். அதில் எதைப் போட்டாலும் நிறைவடைவதில்லை. கிடைக்கும் பொருட்களின் பொருளாதார பலத்தைக் கொண்டே கொடுப்பவரின் அன்பை அது அளவீடு செய்கிறது. கிடைப்பதில் திருப்திப்படும் மனதைக் கொண்டால் ஆன்மிக வாழ்க்கை வலுவடையும். 

குழந்தைகள் மனுக்குலத்திற்கு இறைவன் அனுப்பி வைக்கும் ஆசிரியர்கள். மனிதத்தைச் சுமந்து திரியும் தூதர்கள். அவர்களை ஏற்றுக் கொள்வோம், இயல்புகளை கற்றுக் கொள்வோம்.

*

சேவியர்

 

Advertisements

உதவு, அதுவே அன்பின் கதவு !

மாலை நேரம். அந்த அரங்கு விழாக்கோலம் பூண்டிருந்தது. அரங்கைச் சுற்றிலும் வண்ண வண்ண விளக்குகள் பணக்காரத்தனத்தைப் பறைசாற்றிக் கொண்டிருந்தன. உயர்ரக ஒலிபெருக்கிகள் அட்சர சுத்தமாய் ஏதோ ஒரு பாடலைப் பாடிக்கொண்டிருந்தன. மிகப்பெரிய விழா. இலட்சங்களை வாரி இறைத்து அந்த விழா நடந்து கொண்டிருந்தது. 

மைக் அறிவிப்பை ஒலிபரப்பியது. “இப்போது, ஏழைகளுக்கு உதவி வழங்கும் நிகழ்ச்சி.”

கூட்டம் கரவொலி எழுப்பியது. பாப்கானைக் கொறித்துக் கொண்டும், ஸ்மார்ட் போனை நோண்டிக்கொண்டும் இருந்த மக்களின் கண்கள் அரங்கை நோக்கின.

“முதலில் கணவனை இழந்த செல்லாயிக்கு ஐயாயிரம் ரூபாய் வழங்கப்படுகிறது” 

கூட்டம் கைகளைத் தட்ட, கதர் சேலையோடு அந்த ஏழைத் தாய் மேடையேறினாள். காஸ்ட்லி கேமராக்கள் வெளிச்சத்தை அவள் மேல் விசிறியடித்து புகைப்படங்களாய் அள்ளிக் கொண்டன. ஏழ்மையின் அத்தனை அம்சங்களையும் தன் முகத்தில் போர்த்தியிருந்த அவள் நடுங்கும் விரல்களால் அந்தப் பணத்தைப் பெற்றுக் கொண்டாள்.

உடலெங்கும் கூசியது. பணக்காரத்தனத்தின் முன்னால் அருகதையற்ற ஒரு ஏழையாய்த் தன்னை பிரகடனப்படுத்துகிறார்களே என அவளது உள்ளம் குத்தப்பட்டது. கூனிக் குறுகினாள். இருந்தாலும் அந்த அவமானங்களையெல்லாம் புறந்தள்ளி அவள் புன்னகைத்தாள். நாளை பத்திரிகைகளில் அவள் புகைப்படம் வரக்கூடும். மேடைபோட்டு கொடுத்த அவமானம் நாட்டின் பிற இடங்களுக்கும் பயணப்படும்.

பணத்தை வாங்கிக் கொண்டு இருட்டில் நழுவி சற்றுத் தொலைவில் இருந்த குடிசையை நோக்கி நடந்தாள் செல்லாயி. குடிசைக்குள் ஓரமாய் அமர்ந்து இயலாமையின் சுவர்களில் நகத்தால் சுரண்டிக்கொண்டிருந்தாள் பருவம் தாண்டிய அவளுடைய மகள்.

விழாமேடையில் இப்போது ஏதோ ஆட்டம் பாட்டம் கொண்டாட்டம் நடந்து கொண்டிருந்தது. 

நம்மைச் சுற்றிலும் செல்லாயிக்கள் நிரம்பியிருக்கின்றனர். கூடவே அவர்களின் ஏழ்மையை விளம்பரப்படுத்தி அதனால் தங்களை வெளிச்சத்துக்குள் விழவைக்கும் கர்வத்தின் கனவான்களும். 

குருவிக்குக் கூடிகட்டிக் கொடுக்கவேண்டுமென்றால், தோப்புக்கே விளம்பரம் செய்யும் மனநிலையே இன்று மக்களிடம் நிரம்பியிருக்கிறது. ஏழைக்கு உதவ வேண்டும் எனும் எண்ணத்தை விட, நான் தர்மவான் என்று காட்டிக்கொள்வதையே இன்றைய சமூகம் விரும்புகிறது.

எல்லோருமே இறைவனின் பிம்பங்கள் தான். இறைவனின் படைப்பில் வேறுபாடு இல்லை. ஏழையின் இதயத்துக்கும், பணக்காரனின் இதயத்துக்குமிடையே இறைவன் டிசைனில் வேறுபாடு காட்டவில்லை. ஏழையில் இரத்தப் பிரிவுக்கும், பணக்காரனின் இரத்தப் பிரிவுக்கும் கடவுள் எந்த பாகப்பிரிவினையும் செய்யவில்லை. 

உனக்கான நாளுக்கு இருபத்து நான்கு மணிநேரமெனில், ஏழைக்கும் அது தானே வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. உனக்கான சூரியனும் ஏழைக்கான சூரியனும் ஒன்று தான் ! உனக்கும் அவனுக்கும் இரவில் உதிப்பது நிலா தான். இறைவன் அனைத்தையும் பொதுவில் வைக்க, மனிதன் மட்டுமே பொதுவையும் தனக்குள் பதுக்கினான்.

பொருளாதாரத்தில் பல் பிடித்து, அந்தஸ்தின் கணக்கு பார்த்து வாழ்கின்ற வாழ்க்கை செயற்கையின் வெளிப்பாடு. இயற்கை விரும்பிய வாழ்க்கையும், இறைவன் விரும்பிய வாழ்க்கையும் அதுவல்ல. உடலின் உறுப்புகள் போல சமூகத்தின் மனிதர்கள் இணைந்து வாழ்தலே சிறப்பான வாழ்க்கை !

ஏழைகள் எதிலும் குறைந்தவர்களல்ல. அவர்களுக்கு பொருளாதாரம் மறுக்கப்பட்டிருக்கிறது, நமக்கு வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. அது ஒன்றே வேறுபாடு. இருப்பவர் இல்லாதவரோடு பகிர்ந்து கொள்வதே தேவையானது. இல்லாதவர் குறைந்தவருமல்ல, இருப்பவர் பெரியவருமல்ல. இந்த வாழ்க்கையை முடிக்கும்போது வங்கிக் கணக்கின் அடிப்படையில் பேரின்ப வீடு ஒதுக்கப்படுவதுமில்லை. 

ஏழைக்கு உதவி செய்வது உயரிய பண்பு. ஆனால் அதை மனிதாபிமானத்தின் வாசனையோடு செய்ய வேண்டும். உதவி செய்வதால் மகிழும் மனம் இருக்க வேண்டும். உதவி என்பது பிறர் அறியாமல் செய்ய வேண்டியது. வலது கை செய்யும் உதவி இடது கைக்குக் கூட தெரியக் கூடாது என புனித நூல்கள் அறிவுறுத்துகின்றன. நாமோ ஊருக்கே விளம்பரம் செய்து தான், நாலுபேருக்கு பருக்கைகள் கொடுக்கிறோம். விளம்பரம் செய்யும் காசை வைத்து நூறு பேருக்கு நல்லது செய்யலாம். 

உண்மையான உதவி என்பது முதலில் ஏழைகளை ஏழைகளாய்ப் பார்க்காமல் சக தோழர்களாய்ப் பார்ப்பது தான். அவர்களை எந்த வகையிலும் தன்னை விடக் குறைந்தவர்களாய்ப் பார்க்காமல் இருப்பது முதல் தேவை. 

ஏழைகளுக்குத் தேவை நமது பொருளாதாரப் பகிர்தல் மட்டுமல்ல, அன்புப் பகிர்தல். அவர்களோடு நாமும் இணைந்திருக்கிறோம் என அவர்கள் நினைத்தால் அதுவே அவர்களுக்கு மிகப்பெரிய ஆறுதல். அதுவே ஆகப்பெரிய அன்பு. 

ஒரு ஏழைக்கு உதவி தேவையெனில் அவர்களுடைய குடிசைக்குச் சென்று ரகசியமாய் கொடுத்து வாருங்கள். உங்களுடைய பணத்தின் எண்ணிக்கையல்ல, உங்கள் மனதின் எண்ணங்களே முக்கியம். உள்ளதைக் கொடுப்பதும், அவர்களுக்கு உங்கள் உள்ளத்தைக் கொடுப்பதும் தான் மிகவும் முக்கியம். 

எனக்குத் தெரிந்த நண்பர் ஒருவர் ஒரு செய்தியைச் சொன்னார். அவர்களுடைய ஆலயத்தில் ஏதேனும் ஏழைக்கு உதவி தேவைப்பட்டால் வசதி இருப்பவர்கள் பணத்தை ஒரு கவரில் போட்டு அவர்களுக்குத் தெரியாமல் அவர்களிடம் எப்படியாவது சேர்த்து விடுவார்களாம். யார் கொடுத்தது, யார் கொடுக்கச் சொன்னது என்பதை அறியாமலேயே அந்த ஏழைக்குத் தேவையான பணம் சென்று சேர்ந்து விடும். 

நமது ஈகை மறைவாய் இருக்கும் போது, இறைவன் நமக்கு பிரதிபலன் தருவார். நமது ஈகை தம்பட்டமாய் இருக்கும் போது இறைவனின் ஆதரவு அதற்கு எப்போதும் இருப்பதில்லை. அத்தகைய செயல்கள் நிச்சயம் பயனற்ற செயல்களாகவே முடிந்து விடும். விண்ணகத்தின் குறிப்பேட்டுக்கு அது எந்த ஒரு நல்ல செய்தியையும் அனுப்பாது. 

பிறருக்கு உதவுவது போல மகிழ்ச்சியான செயல் எதுவும் இல்லை. பிறருக்கு உதவக் கூடிய அளவுக்கு இறைவன் நம்மை வைத்திருக்கிறார் எனில் அது மிகப்பெரிய வரம் என்பதில் மாற்றுக்கருத்து ஏதும் இல்லை. 

ஏழைகளை கனிவுடன் நோக்குவோம். அவர்கள் இறைவனின் குறைப்பிரவசங்களல்ல, நமது மனதின் இரக்கத்தை அளந்து பார்க்க அனுப்பப்பட்டவர்கள். நம்மிடம் இருப்பது கர்வமா கருணையா என்பதை கண்டறிந்து சொல்பவர்கள் இவர்கள் தான். 

மனதை மாற்றுவோம். ஏழைகள் நமது உயிரின் பாகங்கள். அவர்கள் நமது சகோதரர்கள், சகோதரிகள். அவர்கள் இந்த மண்ணில் நம்மோடு பயணிப்பவர்கள். அவர்களை அரவணைப்போம். அவர்களை கனிவுடன் நோக்குவோம். அவர்களுக்குத் தேவையான உதவிகளை செய்வோம். எந்த வகையிலும் அவர்களுடைய தன்மானம் சிதையாமலும், அவர்களை அவமானம் அணுகாமலும் உதவுவோம்.

ஏழைக்குச் செய்த உதவியெல்லாம் எனக்குச் செய்ததே ! என்கிறார் இறைவன். ரகசியமாய் உதவிகள் செய்வோம், பரமனின் அருளை நிச்சயம் பெறுவோம்.

*

சேவியர்

SKIT : அனனியா, சப்பிரா

அனனியா, சப்பிரா

( வீட்டில் கணவன் மனைவி உரையாடல் )

 

அனனியா : சப்பிரா, சப்பிரா..

சப்பிராள் : என்ன இவ்ளோ காட்டுக் கத்தல் கத்தறீங்க, நான் இங்கே தானே இருக்கேன்.

அனனியா : சரி.. விடு ..டென்ஷன் ஆகாதே.. ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கேன். அதான் கொஞ்சம் சத்தமா கூப்பிட்டுட்டேன்.

சப் : அப்படி என்னங்க சந்தோசம் ? ஏதாச்சும் புதையல் கிடைச்சுதா என்ன ?

அன : கிட்டத்தட்ட அப்படித் தான் சப்பிரா.. ஒரு புதையல் தான்.

சப் : அப்போ சொல்லுங்க சொல்லுங்க…

அன : நாம நம்ம நிலத்தை விக்கணும்ன்னு முடிவு பண்ணியிருந்தோம்ல..

சப் : ஆமா… அதை வித்து பேதுரு கிட்டே குடுக்கணும்ன்னு பேசிக்கிட்டோம்.

அன : அதான்… அந்த நிலத்தை விக்க போயிருதேன். பொதுவா போறதை விட ரெண்டு மடங்கு விலைக்கு போயிடுச்சு..

சப் : என்ன சொல்றீங்க ? ( ஆச்சரியத்தில் )

அன : ஆமா சப்பிரா… அதான் இந்த சந்தோசம் மகிழ்ச்சி.. எல்லாமே..

சப் : ம்ம்ம்.. கொஞ்சம் பணம் கைல வந்தா உங்களைப் புடிக்க முடியாதே.

அன : ம்ம்.. ஆனா இதை நாம பேதுருகிட்டே குடுக்க போறதா தானே பேசிகிட்டோம்.

சப் : ஆமா.. ஆமா… அந்த யோசேப்புக்கு கிடைச்ச மரியாதையைத் தான் பாத்தீங்கல்ல.

அன : ஆமா.. அவனுக்கு அப்போஸ்தலர்கள் ‘பர்னபா’ ந்னு பட்டப் பெயர் வேற கொடுத்து பெரிய ஆளாக்கி விடறாங்க. ஊக்குவிக்கும் பண்பு கொண்டவனாம்.. அதான் அதுக்கு அர்த்தமாம்.

சப் : இத்தனைக்கும் அவன் நம்ம ஊர் காரன் கூட கிடையாது. சைப்பிரசு தீவுல உள்ளவன். அவனுக்கு இங்கே பெரிய மரியாதை.

அன : ஆமா..மா.. இந்த கிறிஸ்தவ குரூப்ல இப்பவே ஏறக்குறைய இருபதாயிரம் பேரு இருக்காங்க. மக்கள் பொருட்களையெல்லாம் விற்று விற்று பேதுரு கிட்டே கொட்டிட்டே இருக்காங்க. இந்த டைம்ல நாமும் அவங்களை இம்ப்ரஸ் பண்ணியாவணும்.

சப் : ஆமாங்க… பர்ணபாவோட மனைவிக்கு முன்னாடி நானும் பெருமையா நடக்கணும். அதை வித்த காசை கொண்டு போய் குடுத்திரலாம்.

அன : போட்ட முதலுக்கு பலன் இருக்கணும். இந்த சந்தர்ப்பத்துல நம்ம பெயர் வெளியே வந்தா தான் நமக்கு நல்ல பொறுப்பு ஏதாச்சும் கிடைக்கும். கணக்குபுள்ள பதவி கிடைச்சா ரொம்ப நல்லது.

சப் : பணத்தையெல்லாம் மொத்தமா குடுக்க போறீங்களா ?

அன : முழுசா குடுக்கலாம்னு தான் நினைச்சேன். ஆனா இவ்ளோ பணம் கிடைச்சிருக்கே.. மார்க்கெட் வேல்யூ என்னவோ அதை மட்டும் குடுப்போம். அப்போ பாதி பணம் நாம வெச்சுக்கிற மாதிரி தான் வரும்.

சப் : எவ்வளவுக்கு வித்தோம்ன்னு தெரிஞ்சா நம்ம மரியாதை போயிடும்.

அன : விலையை வெளியே சொல்லக் கூடாதுன்னு வாங்கினவன் கிட்டே சொல்லிட்டேன். அவன் வெளியே சொல்ல மாட்டான். அது மட்டுமில்ல, நாம பாதி குடுத்தாலே பர்ணபாவை விட அதிகமா தான் வரும்.

சப் : ஆமா.. அவனை விட அதிகம் குடுத்தா, அவனை விட அதிகம் மரியாதையும் கிடைக்கும்.

அன : ஆமா.. அதான் நானும் யோசிக்கிறேன்.

சப் : இந்த பந்தா ஸ்டைல்ல போகாதீங்க. பணிவா போய் குடுங்க.

அன : அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாதா ? பர்ணபா பேதுருவோட காலடியில கொண்டு போய் அந்த பணத்தை வெச்சாரு. நானும் அதே மாதிரி தான் பண்ணுவேன்.

சப் : நீங்க நாளைக்கு காலைல போய் பணத்தை அவர் கிட்டே குடுங்க. அப்போ உங்களுக்கு ஏகப்பட்ட மரியாதை கிடைக்கும். எல்லாருக்கும் விஷயம் தெரியவரும். நான் ஒரு ரெண்டு மூணு மணி நேரம் கழிச்சு வரேன். அப்போ தான் நல்லா இருக்கும்.

அன : ஆமாமா.. கொஞ்சம் லேட்டா வந்தா தான் எல்லாரும் சொல்லுவாங்க… ‘ஹேய்.. அவ தான் காலைல கட்டுக் கட்டா பணத்தைக் கொட்டின அனனியாவோட மனைவி’ ந்னு.

சப் : ஹா..ஹா.. கேக்க நல்லா தான் இருக்கு. பாப்போம்.. என்ன நடக்குதுன்னு

அன : சரி.. சரி.. சாப்பாடு போடு.. காலைல இருந்தே நிலத்தை விக்க அலைஞ்சதுல.. டயர்ட் ஆயிட்டேன்.

*

காட்சி 2

( திருத்தூதர் பேதுருவின் முன்னால் )

அன : ஐயா.. வணக்கம்.

பேதுரு : வாருங்கள் அனனியா.. எல்லாரும் நலமா ? எங்கே மனைவி சப்பிராள்

அன : யாவரும் நலம் ஐயா… மனைவிக்கு வீட்டில் கொஞ்சம் வேலை இருக்கிறது. கொஞ்சம் தாமதமா வருவாங்க.

பேதுரு : மகிழ்ச்சி. வாங்க இறைவனைப் புகழ்ந்து பாடுவோம்.

அன : அதுக்கு முன்னாடி, இதோ இதை ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள் ( காலடியில் பண முடிப்பை வைக்கிறார் )

பேதுரு : இது என்ன சகோதரா ?

அன : நமது சபையில் பணத்தேவை அதிகமாக இருக்கிறது. பல ஊர்களிலுமிருந்து வந்திருக்கும் நமது மக்களுக்கு செலவழிக்க நமக்கு பணம் நிறைய வேண்டும்.

பேதுரு : உண்மை தான். அதை இறைவன் தருவார்.

அன : இறைவனின் ஏவுதலால் தான் நானும் எனது நிலத்தை விற்றேன். அந்தப் பணத்தை அப்படியே நமது திருச்சபை வளர்ச்சிக்காகக் கொடுக்க முடிவெடுத்தேன். இதோ பெற்றுக் கொள்ளுங்கள்

பேதுரு : நிலத்தை விற்றாய் சரி… முழுவதும் கொடுக்கவில்லையே…

அன : என்ன சொல்கிறீர்கள் ? நீங்கள் பணம் எவ்வளவு என்பதைக் கூடப் பார்க்கவில்லையே !

பேதுரு : மனிதன் முகத்தைப் பார்ப்பான், தேவனோ அகத்தைப் பார்ப்பார் அதை நீ அறியவில்லையா ? பரிசுத்த ஆவியிடம் பொய் சொல்ல உன்னை சாத்தான் தூண்டிவிட்டானே அனனியா !

அன : ஐயா.. நீங்க.. நீங்க என்ன சொல்றீங்க…

பேதுரு : விற்ற பணம் முழுவதும் கொடுக்கவில்லை என்கிறேன். நீ கொடுக்காதது தவறல்ல. ஆனால் முழுவதும் கொடுக்கிறேன் என கடவுளின் முன்னால் பொய் சொல்லி விட்டாயே அனனியா…

அன : இல்ல.. அது.. வந்து..

பேதுரு : நிலம் உன்னுடையது. விற்கும் முன் நிலமாக இருந்ததும் உன்னுடையதே. விற்றபின் பணமாக இருந்ததும் உன்னுடையதே. அதை யாரும் கேட்கவில்லை. நீயாகக் கொடுக்க முடிவெடுத்தாய். அதன் பின் வீணாக ஏன் பொய்சொன்னாய் அனனியா ?

அன : நீங்க என்ன சொல்றீங்கன்னே புரியல… நீங்க தப்பா புரிஞ்சுட்டீங்க

பேதுரு : மனிதனை ஏமாற்றலாம். கடவுளை ஏமாற்ற முடியுமா ? கொஞ்சம் பணத்தை மறைத்து வைத்து விட்டு, வெளிப்படையாய் இருப்பதாய் வெளிவேடம் போடுகிறாயே. கொஞ்சம் தான் கொடுக்கிறேன் என்று சொல்லியிருக்கலாமே. மகிழ்ச்சியாய் வாங்கியிருப்போமே.

அன : அது.. வந்து.. ஐயா.. நீங்க சொல்றது..

பேதுரு : நீ உன்னோட உள்ளத்தில் கடவுளுக்குக் கதவடைப்பு செய்து, சாத்தானுக்கு வரவேற்புக் கம்பளம் விரித்தாய் அனனியா. உன் பணத்தை விட விலையுயர்ந்ததல்லவா உன் ஆன்மா. ஆன்மாவை அழியவிட்டு விட்டு ஆதாயத்தை நாடலாமா. அனனியா.. நீ பொய் சொன்னது மனிதனிடமல்ல, கடவுளிடம்

( உடனே அனனியா கீழே விழுந்து இறக்கிறார் )

பேதுரு : இவரைத் தூக்கிச் சென்று அடக்கம் செய்யுங்கள்.

ஒருவர் : ( பயத்துடன் தயங்கித் தயங்கி ) இவரு.. நிறைய பணம் கொண்டு வந்திருக்காரு.. கொஞ்சம் அமைதியா பேசியிருக்கலாமோ…

பேதுரு : சகோதரா.. நீ எவ்வளவு கொடுக்கிறாய் என்பது முக்கியமல்ல. உன்னிடம் இல்லாமல் இருந்தால் கொடுக்காமல் இருப்பது கூட பிழையல்ல. ஆனால் கொடுப்பது போல நடிப்பது பெரும் பிழை. இயேசு வாழ்ந்த காலத்தில் பாவிகளை வெறுக்கவில்லை. எழைகளை வெறுக்கவில்லை. ஆனால் போலித்தனத்தை வெறுத்தார். அவர்களை வெள்ளையடிக்கப்பட்ட கல்லறைகளே என அழைத்தார்.

ஒருவர் : எச்சரிக்கை செய்தாவது அனுப்பியிருக்கலாமே..

பேதுரு : அவர் உயிருக்கும் எனக்கும் சம்பந்தம் இல்லை. அது கடவுளுக்கும் அவருக்கும் இடையேயான ஏற்பாடு. புனிதமான ஏதேன் தோட்டத்தில் முதல் பாவத்தைக் கொண்டு வந்த மனிதனை கடவுள் தோட்டத்தை விட்டு வெளியேற்றினார். திருச்சபையில் முதல் பாவத்தைச் சுமந்து வந்த மனிதனை கடவுள் உலகை விட்டே வெளியேற்றினார். கடவுள் பார்வையில் பாவம் எவ்வளவு கொடுமையானது என்பதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள்.

ஒருவர் : இயேசுவோட போதனை ஒண்ணு நினைவுக்கு வருது. “இந்த சின்னம் சிறுவர்களில் ஒருவருக்கு இடறலாய் இருப்பவனுடைய கழுத்தில் எந்திரக்கல்லைக் கட்டி அவனைக் கடலில் அமிழ்த்துவது அவனுக்கு நலமாயிருக்கும்” என்று ஒருமுறை சொன்னார். பாவம் இல்லாத இடத்தில் பாவத்தையோ, இடறலையோ கொண்டு வருபவர்களை இயேசு கடுமையாய் எதிர்த்தார். அதுல சந்தேகமே இல்லை.

பேதுரு : அடுத்தவரைப் போல இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக எதையும் செய்யாதீர்கள். அப்படி அடுத்தவரைப் போல இருக்க நினைத்தால், ‘இயேசுவைப் போல இருங்கள்’. அவரது வழியை பின்பற்றுங்கள். அவர் போலித்தனத்தை எப்போதும் பின்பற்றியதில்லை.

ஒருவன் : எல்லோருக்கும் பயமாய் இருக்கிறது. திருச்சபையில் என்ன நடக்குமோ எனும் பயம் வந்துவிட்டது.

பேதுரு : புற்று நோயையும் தொற்று நோயையும் உடனடியாக அழிக்க வேண்டும். ஒருவன் தேவாலயத்தின் புனிதத்தைக் கெடுத்தால், இறைவன் அவனை அழிப்பார். இது எப்போதும் மாறாதது.

ஒருவர் : இருந்தாலும்.. உண்மை எதுவென நமக்குத் தெரியாதே. வாங்கினவனிடம் கேட்டாவது உண்மையைத் தெரிந்திருக்கலாம் என தோன்றுகிறது. விஷயம் தெரியாமல் குற்றம் சாட்டுவது…

( அப்போது சப்பிராள் வருகிறாள் )

பேதுரு : வாருங்கள் சப்பிராள் …

சப்பிராள் : வணக்கம் ஐயா

பேதுரு : நிலத்தை நீங்கள் இந்த விலைக்குத் தான் விற்றீர்களா ? ( பணமுடிப்பை காட்டுகிறார் )

சப் : ஆமாம் ஐயா.. விற்ற பணத்தை அப்படியே மொத்தமாக கொண்டு வந்து உம்மிடம் தந்துவிட்டோம்.

பேதுரு : தூய ஆவியைச் சோதிக்க உன்னுள்ளே தீய ஆவி புகுந்ததேன் சப்பிராள்.

சப் : தீய ஆவியா.. என்ன சொல்றீங்க ?

பேதுரு : உன் கணவனை அடக்கம் செய்தவர்கள் வருகிறார்கள்.

சப் : என் கணவனை அடக்கமா.. ஐயோ. என்ன சொல்கிறீர்கள். எங்கே அவர்.. அவர் எங்கே… (பதட்டமாய் அங்கும் இங்கும் ஓடுகிறாள் )

பேதுரு : இதோ காலடிச்சத்தம் கதவருகே கேட்கிறது. அவனை அடக்கம் செய்தவர்கள் இதோ உன்னையும் அடக்கம் செய்வார்கள் சப்பிராள். நீயும் பாவத்துக்குப் பங்காளியாகிவிட்டாயே !

(சப்பிராள் கீழே விழுந்து உயிர்விடுகிறாள். அவளை தூக்கிச் செல்கின்றனர் )

பேதுரு : கடவுளுக்கு எதிராக பாவம் செய்யாதீர்கள். தூய ஆவியாருக்கு துயரம் வருவிக்காதீர்கள். தூய ஆவியானவருக்கு எதிராகச் செய்யும் பாவம் மன்னிக்கப்படாது. புரிந்து கொள்ளுங்கள்.

ஒருவர் : பயமாக இருக்கிறது.. சின்ன தவறுக்கு பெரிய தண்டனையா… கணவன் சொல்லச் சொல்வதைத் தானே மனைவி சொல்ல முடியும்.

பேதுரு : கடவுள் இருவரையும் இணைந்து வாழப் படைத்தார். ஆனாலும் இறைவன் எனும் கொடியில் இருவரும் தனித்தனிக் கிளைகளே. பாவத்துக்கு ஒத்துப் போகும் மனிதன் இறைவனிடமிருந்து பிரிக்கப்படுவான். பாவத்துக்காக கணவன் மனைவி இணைந்தால் இருவருமே அழிவர். இதைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள்.

( மக்கள் : அதிர்ச்சியில் கேட்டுக்கொண்டிருக்கின்றனர் )

பேதுரு : வாருங்கள். நாம் ஆண்டவரைப் புகழ்ந்து பாடுவோம்.

*

மூன்று மரங்கள்

( a translation story )

காட்சி 1

( மூன்று மரங்கள் ஒரு காட்டில் அருகருகே நிற்கின்றன )

மரம் 1 :

நான் இந்தக் காட்டுல வெயில் மழை எல்லாம் தாங்கி வளர்றேன். எனக்கு ஒரே ஒரு ஆசை தான். நான் இந்த உலகத்துலயே மிகப்பெரிய அரசனோட கட்டிலா மாறணும்.

எல்லாரும் என்னைப் பாத்து ஆச்சரியப்படணும். அது தான் என்னோட ஆசை. அதுக்கு தான் நான் கடவுள் கிட்டே செபம் செய்திட்டு இருக்கேன்.

மரம் 2 :

என்னோட ஆசை என்ன தெரியுமா ? ஒரு பெரிய கப்பலா மாறணும். தண்ணியில, அலைகளுக்கு இடையே சீறிப் பாயற கப்பலா மாறணும்.

அதுல உலகத்துலயே பெரிய அரசர் எல்லாம் பயணிக்கணும். அதான் என்னோட ஆசை. அதுக்காகத் தான் நான் பிரார்த்தனை செஞ்சுட்டே இருக்கேன்.

மரம் 3

என்னோட ஆசை என்ன தெரியுமா ? நான் வளர்ந்து வளர்ந்து வானம் வரை வளரணும். பூமிக்கும் வானத்துக்கும் இடையே ஒரு பாலம் மாதிரி வளரணும்.

என்னை பாக்கும்போ எல்லாம் கடவுளை எல்லாரும் நினைக்கணும். அது தான் என்னோட செபம்.

( ஒருவர் வந்து மரங்களை வெட்டி வீழ்த்துகிறார் )

மரம் 1 : ஹாய்… சூப்பர் .. நான் இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல ஒரு பெரிய கட்டிலா மாறப் போறேன். அரசனை சுமக்கப் போறேன்..ஹைய்யா.. ஜாலி.

மரம் 2 : நான் பெரிய கப்பலா மாறப் போறேன். கடல்ல கலக்கலா போகப் போறேன்.. ஹைய்யா.. ஜாலி.

மரம் 3 : நான் வானம் வரை போணும்ன்னு நினைச்சேனே.. எப்படி என்னை வெட்டிட்டாங்க… ஐயோ… அந்த வாய்ப்பு எனக்கு இல்லையா ?

( அடுத்த காட்சி )

முதல் மரத்தை ஒருவர் ஒரு முன்னணையாகச் செய்கிறார்.

மரம் 1 : ஐயோ.. பெரிய கட்டிலா மாறணும்ன்னு நெனச்ச என்ன மாட்டுக்கு புண்ணாக்கு போடற பொட்டியா செஞ்சுட்டாங்களே. நான் வாழ்ந்ததே வேஸ்டா போச்சே. என் செபமெல்லாம் வீணாப்போச்சே… நான் என்ன செய்வேன்

( இரண்டாவது மரத்தை ஒருவர் ஒரு படகாகச் செய்கிறார். )

மரம் 2 :

என்னது ? நான் வெறும் மீன் பிடிக்கிற படகா ? மன்னன் வருவாருன்னு பாத்தா மீனு தான் வருமா ? மீன் எச்சில் பட்டு நாறி நாறித் தான் நான் இருப்பேனா. கப்பலா மாறணும்ன்னும், அரசனை ஏத்தணும்முன் நெனச்சேன்.. என்னை கவுத்துட்டாரே கடவுள்.. நான் என்ன செய்வேன்.

( மூன்றாவது மரம் அப்படியே கிடக்கிறது )

மரம் 3 : வானம் வரை வளரணும்ன்னு ஆசப்பட்டேன். என்னை பாக்கும்போ எல்லாம் கடவுளை மக்கள் நினைக்கணும்ன்னு ஆசைப்பட்டேன். ஆனா என்னை துண்டு துண்டா வெட்டி ஓரமா காயப்போட்டிருக்காங்களே… என் செபமெல்லாம் வேஸ்டா போச்சே..

( முதல் தொட்டிலில் இயேசு கிடத்தப்படுகிறார். ஞானிகள் வந்து தெண்டனிட்டு வணங்கு கின்றனர் )

மரம் 1 : ஓ.. வாவ்.. இப்போது தான் எனக்கு புரிகிறது. இவரை விடப் பெரிய அரசர் இங்கே வரப்போவதே இல்லை. அந்த அரசரையே சுமக்கும் பாக்கியம் எனக்குக் கிடைச்சிருக்கே.. ஹைய்யா.. ஜாலி.. நல்ல வேளை நான் அரண்மனைல கட்டிலா மாறல. இப்போதான் கடவுளோட அன்பு புரியுது. என் செபத்தை கேட்டுட்டாரு கடவுள். நன்றி கடவுளே.

( இரண்டாவது மரமான படகில் பயணம் செய்கின்றனர் இயேசுவும் சீடர்களும். கடலில் படகு அலைகிறது. இயேசு எழுந்து காற்றையும் கடலையும் அமைதியாக்குகிறார் )

மரம் 2 : ஓ..மை..காட்… நான் எவ்வளவு பெரிய பாக்கியம் செஞ்சவன். இயேசுவையே சுமக்கிறேன். அவர் தான் மிகப்பெரிய அரசர்ன்னு எனக்கு இப்போ புரிஞ்சு போச்சு. நல்ல வேளை நான் பெரிய கப்பலா மாறல. கடவுளே உம்மோட திட்டமே திட்ட்டம்.. சூப்பர்.

( மூன்றாவது மரம் சிலுவையாகிறது. இயேசுவை அறைகிறார்கள் )

மரம் 3 : ஐயோ.. வானம் வரை போக ஆசைப்பட்டேன். வெட்டிச் சாய்ச்சாங்க. சரி நல்ல பயனுள்ள பொருளா மாத்துவாங்கன்னு பாத்தா, சும்மா ரெண்டு மரத்துண்டா மாத்திப் போட்டாங்க. பரவாயில்ல சும்மா கிடப்போம்ன்னு பாத்தா கொலைகாரப் பாவிங்களோட சிலுவையா என்னை மாத்திட்டாங்களே… ஒரு மனுஷனை வேற என் மேல தொங்கவிட்டு.. ஐயோ… கடவுளே… வாட் ஈஸ் திஸ் ?

( பின் குரல் : மூன்றாவது நாள் )

மரம் 3 : என்னது உலகமே சந்தோசமா இருக்கு. என்னப்பா விஷயம் ? என்னது ? இயேசு உயிர்த்துட்டாரா ? என் மேல அறையப்பட்ட மனுஷன் தானே அவரு ? வாட் ? அவரு கடவுளா ? வாவ்.. நான் கடவுளை சுமந்தேனா ? இனிமே என்னை பாக்கும் போ எல்லாம் மக்கள் கடவுளை நினைப்பாங்களா ?

கடவுளே.. உங்க அன்பே அன்பு. உங்க திட்டமே திட்டம்.. நன்றி கடவுளே.

( முடிவுரை )

இயேசுவோட வாழ்க்கையை தான் நாம பார்த்தோம். ஒரு எளிமையான மாட்டுத் தொழுவத்தில் இயேசு பிறந்தார். தாழ்மையின் சின்னமாக பிறந்தார். நாமும் பணிவானவர்களா இருக்கணும் என்பது தான் இயேசுவோட ஆசை

இயேசு மனிதனாக வந்த கடவுள். இப்படி பல புதுமைகளை செய்திருக்கார். இறந்தவர்களை உயிர்ப்பித்திருக்கிறார், கடல் அலைகளை அடக்கியிருக்கிறார். ஐந்து அப்பத்தை ஐயாயிரம் பேருக்கு கொடுத்திருக்கிறார். இப்படி நிறைய.

கடைசியில் அவர் சிலுவையில், கள்ளனாக அறையப்பட்டு இறந்தார். உலகத்தோட பாவத்தை தீர்க்க தான் கடவுள் பூமிக்கு மனிதனா வந்தார். அவர் கடவுளோட மகன் அதனால் தான் ஒட்டு மொத்த உலகத்தோட பாவத்தையும் அவரால தீர்க்க முடிஞ்சுச்சு.

மூணு மரங்களும் மூணு வேண்டுதல்கள் செஞ்சுது. கடைசில கடவுள் அதை நிறைவேற்றினார். ஆனா அவங்க அதை உடனே புரிஞ்சுக்கல. நாமளும் கடவுள் கிட்டே நம்முடைய வேண்டுதல்களை கேட்கும்போ அவர் வேற எதையோ தர மாதிரி இருக்கலாம். ஆனா அது தான் கடைசில நமக்குத் தேவையானதாகவும், கடவுளுக்குப் பிரியமானதாகவும் இருக்கும்

*

Speech : கர்த்தர் நல்லவர் என்பதை ருசித்துப் பாருங்கள்

பூவுக்குள் வாசத்தைப்
பதுக்கி வைத்தவர்,
நெஞ்சுக்குள் நேசத்தை
நிரப்பி வைத்தவர்
பாருக்குள் பாதத்தை
எடுத்து வைத்தவர்
பாவியென் பாவத்தை
முடித்து வைத்தவர்

அந்த பரமனின் பொற்பாதம் பணிகிறேன்.

அவையோருக்கு அன்பின் வணக்கம்.

இன்று நான் “கர்த்தர் நல்லவர் என்பதை ருசித்துப் பாருங்கள்” எனும் தலைப்பில் ஒரு சில சிந்தனைகளை உங்களோடு பகிர்ந்து கொள்ளலாம் என நினைக்கிறேன்.

வாசனைத் திரவியங்களை வாங்கும் போது, அதை முகர்ந்து பார்த்து தேர்வு செய்கிறோம்.
ஆடை எடுக்கச் செல்லும்போது அணிந்து பார்த்து முடிவு செய்கிறோம்!
உணவு எப்படி இருக்கிறது என்பதை சுவைத்துப் பார்த்து தெரிந்து கொள்கிறோம்.

எதுவுமே நாம் அனுபவித்துப் பார்க்கும் போது தான் அதன் உண்மையான சுவையும், இனிமையும் விளங்கும்.

எத்தனை வரைபடங்கள் இருந்தாலும்
நீரில் குதிக்காமல் நீச்சலடிக்க முடியுமா ?

எத்தனை சோர்வாக இருந்தாலும்
கண்ணை மூடாமல் தூங்கத் தான் முடியுமா ?

அப்படித் தான், இறைவனைச் சுவைக்காமல் இறைவனை முழுமையாய் அறிந்து கொள்ளவும் முடியாது.

இறைவனைப் பற்றி அறிவது வேறு
இறைவனை அறிவது வேறு !

என்னதான் பக்கம் பக்கமாய்ப் பாடம் எடுத்தாலும் அனாதை இல்லத்திலே இருக்கின்ற ஒரு குழந்தைக்கு தந்தையின் அன்பு புரியுமா ? என்ன தான் அருவியில் குளிப்பது ஆனந்தம் என்றாலும் நனையாமல் அதை ரசிக்க முடியுமா ?

இறைவனை சுவைப்பதும் அப்படியே.
இறைவனின் இயல்புகளை,
இறைவனின் பேரன்பை,
இறைவனின் கருணையை,
இறைவனின் தாழ்மையை,
இறைவனின் மேன்மையை
எல்லாவற்றையும் படிப்படியாக அறிந்து கொள்ள நாம் அவரை சுவைத்துப் பார்க்க வேண்டும்.

ஒரு உணவை சுவைக்கும் போது அது நமது உடலுக்குள் செல்கிறது. பின் செரிமானம் அடைந்து உடலுக்குத் தேவையான சக்தியாக மாறுகிறது.

இறைவார்த்தைகளும் நமது உடலுக்குள் சென்று செரிமானம் அடைந்து உடலின் சக்தியாக மாறவேண்டும். அப்போது அது நமது உடலின் பாகமாக அது மாறிவிடும்.

இயேசு மனிதனாக இந்த மண்ணில் வாழ்ந்த காலத்தில் அனைத்தையும் தந்தையின் விருப்பப்படியே செய்தார்.
செபத்தின் கரத்தைப் பற்றிக் கொண்டார்.

மேன்மையின் உச்சமான அவர்,
தாழ்மையின் மிச்சமாய் மாறிப்போனார்.

கால்பிடித்து வாழும் சமூகத்தில் அவர்
கால்களைக் கழுவி தனது பணிவினைப் பறைசாற்றினார்.

தெய்வத்தின் பிள்ளையான அவர்,
மனிதனின் மகனாக வாழ்ந்தார்.

பூமிக்கு இறங்கி வந்த அவர்,
மனிதருக்காய் இரங்கி வந்தார்.

தலைவன் பணியாளனாய் இருக்கட்டும் என்றார்.
மன்னிக்காதவன் விண்ணகத்தில் வர முடியாது என்றார்.

இயேசுவைச் சுவைக்கும் போது இந்த எல்லா குணாதிசயங்களையும் நாம் நமது இதயத்தில் ஏற்றுக் கொள்கிறோம்.
இந்த குணங்கள்
நமது இதயத்தைக் கொள்ளையடிக்கின்றன,
பாவக் கறைகளை வெள்ளையடிக்கின்றன.

வாசனை திரவியத்தை பூசிக்கொண்ட மனிதன் நடக்கும் இடங்களெல்லாம் வாசனை வலம் வரும்.
இயேசுவை சுமந்து செல்லும் மனிதன் செல்லுமிடமெல்லாம் இயேசுவின் வாசனை வலம் வரும்.

சாது சுந்தர்சிங் சீக்கிய குடும்பத்தில் பிறந்தவர்.
எட்டு வயதிலேயே பகவத் கீதையைப் படித்து முடித்தவர்.
பதின்மூன்று வயதில் வேதங்களை கரைத்து குடித்தவர்.
கிறிஸ்தவனின் நிழல் தன் மீது விழுந்ததற்காய் ஓடிப் போய்க் குளித்தவர்.
நண்பர்களோடு சேர்ந்து பைபிளை எரித்து எரித்து சிரித்து மகிழ்ந்தவர்.
அவரை இயேசு சந்தித்தார்.
அவர் பைபிளை வாசிக்க ஆரம்பித்தார்.
இயேசுவை சுவைக்க ஆரம்பித்தார். பின்னாளில் அவர் எப்படிப்பட்ட வாழ்க்கை வாழ்ந்தார் என்பதை நாம் நன்கு அறிவோம் ! இந்தியாவில் நற்செய்தி அறிவிப்பில் அவருடைய பங்களிப்பை கிறிஸ்தவ உலகம் அறியும்.

இயேசுவை ருசிப்பவர்கள்,
பொது வாழ்வில் இருந்தாலும்
புது வாழ்க்கையைத் தான் வாழ்வார்கள்.

மகாத்மா காந்தி பைபிளை வாசித்தபோது அவருக்குள் புதிய மாற்றங்கள் நிகழ்ந்ததாக ஒருமுறை குறிப்பிட்டார்.
இயேசுவை சுவைத்தவர்கள் அந்த சுவையில் லயிக்காமல் இருக்க முடியாது.
ஜாதி, மத, இன, மொழி, பால் பேதங்களைக் கடந்து யாவரையும் ஆட்கொள்ளும் வசீகரம் இறை உணவுக்கு உண்டு.

“நானே வானிலிருந்து இறங்கி வந்த உணவு” என்றார் இயேசு !
என்னை உண்டு, என் இரத்தத்தை குடியுங்கள் என்றார் இயேசு.

இயேசுவைச் சுவைத்தல் என்பது, அவரது வார்த்தைகளின் படி வாழ்தல்.
இயேசுவைச் சுவைத்தல் என்பது, அவரைப் போல மாறுதல்,
இயேசுவைச் சுவைத்தல் என்பது, அவரைப் பிரதிபலித்தல்.
இயேசுவைச் சுவைத்தல் என்பது உலகை வெறுத்தல் !!!

ஒரு உணவைச் சுவைக்க வேண்டுமெனில் முதலில் நமக்கு பசியோ, தாகமோ எடுக்க வேண்டும்.
இயேசுவைச் சுவைக்க நமக்கு ஆன்மீக பசியும், தாகமும் வேண்டும்.

ஒரு உணவைச் சுவைக்க வேண்டுமெனில் நாம் அதை முதலில் பார்க்க வேண்டும்.
இயேசுவைச் சுவைக்க, நாம் முதலில் அவரை நோக்கிப் பார்க்க வேண்டும்.

ஒரு உணவைச் சுவைக்க நாம் அந்த உணவைத் தேடிப் போக வேண்டும்
இயேசுவைச் சுவைக்க நாம் இயேசுவைத் தேடிப் போக வேண்டும்.

ஒரு உணவைச் சுவைக்க நாம் அதற்குரிய விலையைக் கொடுக்க வேண்டும்
இயேசுவைச் சுவைக்க நாம் நமது நேரம், ஆர்வம், இதயம் அனைத்தையும் கொடுக்க வேண்டும்.

இயேசுவைச் சுவைக்கும் போது தான் அவர் எவ்வளவு மகத்துவமானவர் என்பது தெரியும், அவரால் எல்லாம் கூடும் எனும் உண்மை புரியும், அவர் எவ்வளவு நல்லவர், எவ்வளவு அன்பானவர் என்பது தெரியும், அவர் நம்மை உதாசீனம் செய்பவரல்ல, நம்மை உயர்த்துபவர் என்பது தெரியும்.

அவரை சுவைக்கும் போது தான், அவரே நமது ஒரே நம்பிக்கையும், இரட்சிப்பும் என்பது புரியும்.

இயேசுவை அவரது வார்த்தைகளினால் ருசிப்போம்
இயேசுவே நமது வாழ்க்கையென வசிப்போம்.

நமது வாழ்க்கை சுவை பெறும்.
சுவை பெறும் நம் வாழ்க்கை பிறருக்கும் சுவை தரும்.

என்று கூறி அனைவருக்கும் நன்றி கூறி விடைபெறுகிறேன். நன்றி வணக்கம்

*

புனிதர்கள்

புனிதர்கள்
நம்
ஆன்மிக வாழ்வின்
ஆசான்கள்.

புனிதர்கள்
ந‌ம்
பாதைகளைச் சரிபார்க்கும்
மைல்கற்கள்

புனிதர்கள்
நம் பாதைகளை
பரிசீலிக்கும்
பகலவன்கள்.

இவர்களுடைய‌
வாழ்க்கை
நமது நாள்களை
சீர்தூக்க உதவுகிறது
நமது வாள்களை
கூர்தீட்ட உதவுகிறது.

இறையை நிறைத்ததால்
உலகை
வெறுத்தவர்கள் இவர்கள்.

சிற்றின்பத்தின்
சுருக்குப் பைகளில்
ஆன்மீகத்தின்
பேரலைகளை
அடமானம் வைக்காதவர்கள்.

கேளிக்கைகளின்
கோரிக்கைகளினால்
தங்கள்
வழிகளை
குழிகளாக்கிக் கொள்ளாதவர்கள்.

ஆசைகளின்
தேடல்களால்
ஆண்டவனின்
தேவையை
உதாசீனம் செய்யாதவர்கள்.

புனிதத்தின்
பூட்டெடுத்து
சாத்தானின் சன்னல்களை
அறைந்து சாத்தியவர்கள்.

தூய்மையின் தூரிகையால்
தங்கள் உதடுகளையும்
உள்ளங்களையும்
வெள்ளையடித்தவர்கள்.

இவர்கள் தானே,
இறைவார்த்தை விதைகளை
குறையின்றி
விதைத்தவர்கள்.

இவர்கள் தானே
புதுமையின் ஓட்டத்தை
தொடர் ஓட்டமாய்
தொடர்ந்தவர்கள்.

இவர்கள் தானே
சாவுக்கும் சம்மதமென‌
சலிக்காமல்
சொன்னவர்கள்.

ஆம்
என அர்ப்பணிக்க‌
இவர்களே
கற்றுத் தந்தார்கள்.

இரக்கத்தின்
இருப்பிடங்களை
இவர்களே
நிரப்பினார்கள்

மனிதத்தின்
கரங்களை
இவர்களே தரமாக்கினார்கள்.

விசுவாசத்தின்
விளை நிலங்களாய்
இவர்களே
விளங்கினார்கள்.

இவர்கள்
வலிகளைத் தாங்கியும்
இறை
வழிகளைத் தாண்டாதவர்கள்.

இவர்கள்
தடைகளை அடைந்தும்
இறை
தடங்களை அடைக்காதவர்கள்.

இவர்களின் வெற்றி
எதிரிகளை
வீழ்த்துவதில் இருக்கவில்லை
இறைவனை
வாழ்த்துவதில் இருந்தது.

இவர்கள்
இறைவனின் நீட்சியாய்
வாழ்ந்தவர்கள்
இறைவனில் மாட்சியாய்
நிறைந்தவர்கள்.

இவர்கள்
இறை ஒளியை
பிரதிபலித்து வாழ்ந்த‌
நிலவாழ்வின் நிலவுகள்

இவர்கள்
மறை ஒலியை
எதிரொலித்து வாழ்ந்த‌
மண்ணுலகின் மகத்துவங்கள்.

புனிதர்கள்
விழாக்கால விளக்குகளல்ல‌
வாழ்வுக்கான‌
வெளிச்சங்கள்.

புனிதர்களிடமிருந்து
கற்றுக் கொள்வோம்.
ஆன்மீக தத்துவத்தை.
மனிதத்தின்
மகத்துவத்தை !

புனிதம் சுமக்கும்
புனிதராய் ஆவதன்
முதல் படி
மனிதம் சுமக்கும்
மனிதராய் மண்ணில்
நடப்பது தான்.

இறைவனை அடைவதன்
முதல் படி
மனிதனாய் மனிதனை
அடைவது தான்.

*

ஆணி பாய்ந்த அன்பு

ஆணி பாய்ந்த அன்பு

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

காட்சி 1

( மூன்று சிறுமிகள் பேசிக்கொண்டிருக்கின்றனர், ஒருவர் உட்கார்ந்து பைபிள் படித்துக் கொண்டிருக்கிறார் )

சிறுமி 1 : ஏய்.. நீ… இந்த தடவை என்ன டிசைட் பண்ணியிருக்கே ?

சிறுமி 2 : எதுக்கு என்ன டிசைட் பண்ணியிருக்கே ? மொட்டையா கேட்டா எப்படி தெரியும். புரியும்படியா சொல்லு…

சிறுமி 1 : அடுத்த வாரம் கிராம ஊழியம் ஒண்ணு இருக்குன்னு சொன்னாங்கல்ல சண்டே கிளாஸ்ல, அங்க உள்ள மக்களுக்கு இயேசுவைப் பற்றி சொல்றதுக்கு.

சிறுமி 2 : ஒ.. அதுவா.. நான் போலாம்ன்னு தான் இருக்கேன். நீ என்ன டிசைட் பண்ணியிருக்கே ?

சிறுமி 1 : எனக்கு தெரியல. லாஸ்ட் டைம் போனது கொஞ்சம் கடியா இருந்துச்சு. அதான் யோசிக்கிறேன்.

சிறுமி 2 : ஏன்.. என்னாச்சு ?

சிறுமி 1 : ம்ஹூம்… தெரியாத மாதிரி கேக்கறே… வசதியே இல்ல… போன வேன்ல ஏசி வர்க் ஆகல. செம வெயில் வேற. வேர்த்து கொட்டினதுல எனக்கு தலைவலியே வந்துச்சு. கிராமமும் வெயில்ல வறுத்துப் போட்ட வடகம் மாதிரி ரொம்ப சூடா இருந்துச்சு.

( பைபிள் படித்துக் கொண்டிருந்தவர் அவர்களையே பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார் )

சிறுமி 2 : ம்ம்.. அது உண்மை தான். அது ரொம்ப சம்மர் டைம். சம்மர் டைம்ல எல்லாம் இதை பிளான் பண்ண கூடாது.

சிறுமி 3 : அது கூட பரவாயில்ல.. அங்க ஒரு நாள் தங்கினோமே.. ஷப்பா… போதும் போதும்ன்னு ஆயிடுச்சு. கொசு கடிச்ச கடில ஒரு நிமிஷம் கூட தூங்க முடியல.

சிறுமி 1 : ஆமா, அரேஞ்ச் பண்ணினவங்க ஒரு கொசுவர்த்தி கூடவா ஒழுங்கா வைக்க மாட்டாங்க. ஏதாச்சும் நல்ல ரூம் புக் பண்ணியிருந்தா பரவாயில்லை. சாப்பாடும் ஒண்ணும் சொல்லிக்கிற மாதிரி இல்லை.

சிறுமி 3 : அன்னிக்கு எல்லாமே செம கடி தான். தரையில படுக்க வேண்டியிருந்துச்சு. பாத்ரூமும் சரியா இல்லை. வெயில் வேற… போதும்… இந்த தடவை நானும் வரல.

சிறுமி 1 : ஏந்தான் இந்த வெயில் காலத்துல ஊழியம் எல்லாம் பிளான் பண்றாங்களோ… இதெல்லாம் கொஞ்சம் வின்டர் டைம்ல பிளான் பண்ணினா நல்லா இருக்கும். முதல்ல அதை அவங்க கிட்டே சொல்லணும்.

சிறுமி 3 : அதுவும் இந்த தடவை போற இடத்துல எதிர்ப்பு அதிகம் இருக்கும்ன்னும் சொல்றாங்க. எதுக்கு வம்பை விலை குடுத்து வாங்கணும். சைலண்டா ஜகா வாங்கிக்கலாம்.

நபர் : யம்மா.. நீங்க ஊழியம் ஊழியம்ன்னு சொல்லிட்டிருந்தீங்க… நீங்க எங்கேம்மா ஊழியத்துக்கு போறீங்க ?

சிறுமி 2 : அது மங்கலாபுரம் ந்னு ஒரு கிராமங்கய்யா.. வசதியில்லாத மக்கள் வாழற ஒரு மலைவாழ் கிராமம்.

நபர் : என்ன ஊழியம்மா ?

சிறுமி 3 : ம்ஹூம்… எதுவும் தெரியாம தான் கேக்கறீங்களாக்கும். அது இயேசுவைப் பற்றி சொல்ற ஊழியம். மிஷனரி டிரிப்

நபர் : ஓ… இயேசுவைப் பற்றி உங்களுக்கு யாரு சொன்னாங்க ?

சிறுமி 2 : எங்க அப்பா அம்மா

நபர் : அவங்களுக்கு..

சிறுமி : அவங்களோட அப்பா அம்மா.. அதுக்கு முன்னாடி அவங்களோட அப்பா அம்மா.. என்ன கேள்வி ஐயா இது. கடுப்படிக்கிறீங்களே…

நபர் : அப்படியில்லம்மா.. ஒருகாலத்துல நாம எல்லாருமே இயேசுவைப் பற்றி அறியாம இருந்தவங்க தான். எங்கயோ பிறந்து எப்படியெல்லாமோ நல்லா வளர்ந்த மிஷனரி மக்கள் தான் நமக்கு இயேசுவை அறிவிச்சாங்க.

சிறுமி 2 : அது.. வந்து… ஆமா… என்ன சொல்ல வரீங்க ?

நபர் : நாம இயேசு யாருன்னே அறியாம இருந்த காலத்துல தான் நமக்கு நிறைய இறைமனிதர்கள் வந்தாங்க. தோமா முதல்ல வந்தாரு. உயிரைப் பணயம் வெச்சு பயணம் செஞ்சாரு. கிறிஸ்தவத்தோட விதையை போட்டாரு.

சிறுமி 3 : ஓ.. ஆமா அது எங்களுக்குத் தெரியும்.

நபர் : அப்போவும் கிறிஸ்தவம் வளரல.அதுக்கு அப்புறம் நிறைய இறை பணியாளர்கள் வந்தாங்க. ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு உழைச்சாங்க.மேலை நாட்டில வசதியா வாழ்ந்தவங்க இங்கே வந்து புழுதியில புரண்டாங்க. நோயால பிள்ளைங்க சாகறதை நேரடியா பாத்தாங்க. செத்துப் போன குழந்தைகளை அவங்களே புதைச்சுட்டு மிஷனரியை கண்டின்யூ பண்ணினாங்க…

சிறுமி 2 : ஓ..

நபர் : அவங்க உயிரைப் பணயம் வெச்சு இங்கே வராம இருந்திருந்தா என்ன ஆயிருக்கும் !. , “ஐயோ இங்கே வெயிலா இருக்கு, ஐயோ அங்கே மழையா இருக்கு, ஐயோ இது படிப்பறிவில்லாத இடமா இருக்கே ந்னு” நினைச்சிருந்தா இன்னிக்கு நாம இயேசுவை அறிஞ்சிருக்கவே முடியாது.

சிறுமி 3 : அதெல்லாம் அந்த காலம் அங்கிள்.. நீங்க இன்னும் பழைய காலத்துலயே இருக்கீங்க. இப்பல்லாம் அப்படி போக முடியுமா ? இது டெக்னாலஜி வேர்ல்ட்… இந்த காலத்துல அதெல்லாம் முடியுமா ?

நபர் : ஏன் முடியாது ? இயேசு மீது ரொம்ப அன்பு இருந்தா ? இயேசுவோட அன்பு மக்களுக்குக் கிடைக்கணும்ங்கற தீவிரமான ஆசை இருந்தா எல்லாமே சாத்தியம் தான்.

சிறுமி 1 : அப்படிப்பட்ட அன்பெல்லாம் இப்போ சாத்தியமா அங்கிள் ? பேசறதுக்கு வேணும்ன்னா நல்லா இருக்கும். நடைமுறைக்கு ஒத்து வராது.

நபர் : ஏன் ஒத்து வராது ? எத்தனையோ உதாரணங்களை சொல்ல முடியும். ஏன் சமீபத்துல அந்தமான் சென்டினல் தீவுக்கு போன ஜானோட வாழ்க்கையே ஒரு மிகப்பெரிய சவாலான உதாரணம் தானே

சிறுமி 1 : அது யாரு ஜாண் ? எனக்கு தெரியலையே.. கொஞ்சம் சொல்லுங்களேன்.

நபர் : அவர் பேரு ஜான் ஆலன் ச்சாவ்…

காட்சி 2

( ஜான் மூன்று மீனவர்களுடன் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார் )

ஜான் : என் பேரு ஜான் ஆலன் ச்சாவ் !

ந 1 : சொல்லுங்கய்யா.. இந்த அழகான அந்தமானுக்கு வந்திருக்கீங்க… ஊர் சுத்திப் பாக்கலாமா ?

ஜான் : அந்தமான் ரொம்ப அழகா இருக்கு.. ரொம்ப புடிச்சிருக்கு… கடவுளோட படைப்பே அற்புதமானது தான். மனுஷன் தான் அதோட புனிதத்தைக் கெடுத்துடறான்.

ந 2 : உண்மைதான்யா… கடவுள் படைக்கும்போ எல்லாமே அற்புதம் தான்.. நம்ம மனசை பாவம் அழிக்கிற மாதிரி… இயற்கையை அசுத்தம் அழிக்குது…

ஜான் : பாவம்ன்னு எல்லாம் சொல்றீங்க ? ஜீசஸ் பற்றி தெரியுமா ?

ந 3 : ஆமாங்கய்யா.. நாங்க கிறிஸ்டியன்ஸ் தான்…

ஜான் : ஓ.. ரொம்ப மகிழ்ச்சி. எனக்கு ஒரு இடத்துக்கு போணும்.. உங்க உதவி வேணும்.

ந 1 : சொல்லுங்கய்யா.. எங்க போணுமோ போயிடலாம். அழகான தீவுகள் நிறைய இருக்கு இங்கே. ஹேவ்லாக் தீவு ஒன்னு இருக்கு, நார்த் பே இருக்கு, பராடாங் ஐலன்ட் இருக்கு.. எல்லாமே சூப்பரா இருக்கும்.

ஜான் : இல்ல.. நான் போகவேண்டிய இடம் அது இல்ல..

ந 2 : ஓ..எங்க போறதுன்னு ஆல்ரெடி டிசைட் பண்ணிட்டீங்களா ? அதுவும் நல்லது தான். இப்போ தான் ஆன்லைன் ல எல்லா விஷயமும் கிடைக்குதே… அப்போ சொல்லுங்க.. நம்ம கிட்டே மோட்டார் போட் இருக்கு, போயிட்டு வந்துடலாம்.

ஜான் : நார்த் சென்டினல் தீவுக்கு போணும்.

ந 1 : ( அதிர்ச்சியில் ) நார்த் சென்டினல் தீவுக்கா ? நீங்க விஷயம் தெரியாம சொல்றீங்க .. அங்கே எல்லாம் போக முடியாது. அது தடைசெய்யப்பட்ட தீவு.

ஜான் : அது தெரியும்… ஆனாலும் அங்கே தான் போகணும்.

ந 2 : ஐயா.. நாங்க இங்கயே பொறந்து வளந்தவங்க… அந்த தீவு எப்படிப்பட்டதுன்னு எங்களுக்கு தெரியும்… உங்களுக்கு ஒண்ணும் தெரியாது. நீங்க நினைக்கிற மாதிரி அது சுற்றுலாத் தலம் இல்ல… போய் செல்பி எடுத்து சந்தோசப்பட முடியாது.

ஜான் : தெரியும். அங்கே பழங்குடி மக்கள் வாழ்றாங்க. உலகத்தோடு எந்தத் தொடர்பும் இல்லாம பல்லாயிரம் ஆண்டுகளா அங்க வாழ்றாங்க.

ந 3 : அது மட்டும் தான் தெரியுமா ? அவங்க தீவுக்குள்ள யாரு காலடி எடுத்து வெச்சாலும் காலி பண்ணிடுவாங்க. அது தெரியுமா ?

ஜான் : அது எனக்கு பத்து வருஷத்துக்கு முன்னாடியே தெரியும். அப்பவே முடிவு பண்ணிட்டேன் அங்கே தான் போகணும்ன்னு.

ந 2 : ஐயா அது சட்ட விரோதம்…

ஜான் : ம்ம்.. அதுவும் தெரியும். சட்ட ரீதியா போக ஏதாச்சும் ஒரு சின்ன வழி இருந்தா கூட அதைத் தான் நான் ஃபாலோ பண்ணியிருப்பேன். ஆனா அதுக்கு எந்த வழியும் இல்லை. அதனால தான் உங்க கிட்டே கேக்கறேன்.

ந 1 : ஐயா.. அந்த தீவுக்குள்ளயே போக முடியாது. போனா உயிரோட திரும்ப முடியாது. அங்கே ஏன் போகணும்ன்னு அடம் புடிக்கிறீங்க ?

ஜான் : அங்கே இருக்கிற மக்கள் இயேசுவை அறியாதவங்க. அவங்களுக்கு இயேசுவைப் பற்றி சொல்லப் போறேன். அவங்களும் இயேசுவோட அன்பை புரிஞ்சுக்கணும்.

ந 1 : ஐயா.. அவங்க நம்ம பாஷையையே புரிஞ்சுக்க மாட்டாங்க. அப்புறம் எப்படி நீங்க இயேசுவைப் பற்றி சொல்றதைப் புரிஞ்சுப்பாங்க. கொஞ்சம் யோசிச்சு பேசுங்க.

ஜான் : என்னப்பா இப்படி சொல்றீங்க. நாம எல்லாம் ஒரு நாள் கடவுளுக்கு முன்னாடி சொர்க்கத்துல இருக்கும்போ அவங்க அங்கே இருக்க வேண்டாமா ? நமக்கெல்லாம் புரியாத அவர்களோட மொழி சொர்க்கத்துல புகழ் பாடலா எதிரொலிக்க வேண்டாமா ? ஏன் இப்படி சொல்றீங்க.

ந 1 : ஐயா பல வருஷங்களுக்கு முன்னாடி அங்கிருந்து சில மக்களை நாட்டுக்கு கொண்டு வந்தாங்க. ஆனா அவங்களால நம்ம பூமியில வாழ முடியல. ஒரு சின்ன காய்ச்சலையோ, ஜலதோஷத்தையோ தாங்கற அளவுக்கு கூட அவங்களுக்கு நோய் எதிர்ப்பு சக்தி இல்லை. அதனால அரசு அதை அவங்களுக்கே விட்டுக் கொடுத்துச்சு. அங்கே யாரும் போகக் கூடாதுன்னு சட்டமும் போட்டுச்சு.

ஜான் : அரசோட சட்டம் இருக்கட்டும்பா.. இயேசுவைப் பற்றி உலக ஜனங்கள் எல்லாருக்கும் சொல்லணும்ன்னு கடவுளோட சட்டம் இருக்கே.. தெரியாதா ?

ந 2 : அது தெரியும்யா.. ஆனா அதை அந்த தீவுல செயல்படுத்த முடியாது.

ஜான் : சரி.. நீங்க யாரும் வரவேண்டாம்.. என்னை மட்டும் கரையில இறக்கி விடுங்க போதும்.

ந 1 : அந்த தீவு மக்களோட கண்ணுக்கெட்டின தூரத்துல எங்க நின்னாலும் அம்பு எய்து கொன்னுடுவாங்க. கடலுக்குள்ள ஒரு கிலோ மீட்டர் தூர கூட அவங்க அம்பு பாஞ்சு வரும். அதனால நாங்க அங்க வரல.

ஜான் : சரி.. என்னை கரைக்கு கொண்டு போக வேண்டாம். கடல்ல ஒண்ணோ ரெண்டோ கிலோ மீட்டர் தூரத்துல இறக்கி விடுங்க.. நான் நீந்தி போயிடறேன். எப்படியாச்சும் நான் அவங்களை சந்திக்கணும்.

ந 2 : என்னாச்சு உங்களுக்கு ? இது ஒன்வே.. திரும்ப முடியாது. ஏன் பிடிவாதம் புடிக்கிறீங்க ?

ஜான் : நான் அவங்களுக்கு இயேசுவை சொல்லி, அவங்க கூடவே தங்கி வாழப் போறேன்.

ந 1 : சரி.. அப்போ வேற ஆளைப் பாருங்க… எங்களுக்கு வேற வேலை இருக்கு

ஜான் : நீங்க கேக்கற பணத்தை தரேன்.

ந 2 : நீங்க பத்தாயிரம் ரூபா குடுத்தாலும் வேணாம்.. ஆளை விடுங்க.

ஜான் : இருபத்தையாயிரம் ரூபா தரேன்.. என்னை கடலுக்குள்ள இறக்கி விடுங்க

( மூவரும் ஒருவருக்கொருவர் பார்க்கின்றனர் )

ந 1 : பணம்.. இருக்கட்டும்.. இது ரொம்ப ரிஸ்க்.. உங்க உயிருக்கு படு பயங்கர ஆபத்து.

ஜான் : அந்த தீவுல இயேசு அறிவிக்கப்படணும். அதான் என்னோட ஒரே இலட்சியம். பிளீஸ் ஹெல்ப் பண்ணுங்க. இதுக்காகத் தான் நான் அமெரிக்கால இருந்து வந்திருக்கேன்.

ந 3 : ம்ம்ம்.. நாங்க பக்கத்துல இருந்து செய்ய வேண்டிய வேலைய, நீங்க மேல் நாட்டில இருந்து வந்து செய்ய நினைக்கிறீங்க.. சரி, உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்றோம். ஆனா விஷயம் யாருக்கும் தெரியக் கூடாது. எங்களை காட்டிக் கொடுக்கக் கூடாது. கடல்ல தூரமா தான் நிப்போம். ஓக்கேவா

ஜான் : டபுள் ஓகே.. ரொம்ப நன்றி…

காட்சி 3

ந 1 : ஐயா.. அதோ தூரத்துல தெரியுதே.. அது தான் அந்த தீவு. நாங்க போட்லயே இருக்கோம். நீங்க போயிட்டு வாங்க.

ந 2 : கேர்ஃபுல்.. ஏதாச்சும் ஆபத்துன்னா தாமதிக்காம உடனே நீந்தி வாங்க.

ஜான் : கண்டிப்பா.. அந்த பையை எடுங்க..

ந 3 : அதுல என்ன இருக்கு.. ?

ஜான் : மீன்… இன்னும் கொஞ்சம் பரிசு பொருட்கள். அவங்களுக்குக் கொடுக்க.

ந 2 : ம்ம்.. சரி.. அது நல்ல ஐடியாவான்னு தெரியல..

ஜான் : கடவுள் நம்ம கூட இருப்பார்.. ( பைபிளை காட்டுகிறார் ) இது காப்பாற்றும்.

( கடலில் நீந்தி கரையருகே வரும் போது மக்கள் கையில் அம்புகளுடன் நிற்கிறார்கள். )

ஜான் : என் பேரு ஜான்… இயேசு நேசிக்கிறார். அவர் என்னை நேசிக்கிறார். உங்களையும் நேசிக்கிறார்.

காட்டுவாசிகள் : ஹய்யாகூய்ங்க்க்க்…

ஜான் : ஹய்யாகூய்ங்க்க்க்…

( காட்டுவாசிகள் சிரிக்கின்றனர் , அம்பை குறிவைக்கின்றனர் )

ஜான் : இதோ மீன்… ( ஒரு பெரிய மீனை தூக்கிப் போடுகிறார் )

( ஒரு பதின் வயதுப் பையன் அம்பை எடுத்து குறிபார்க்கிறான். கோபமாய் )

ஜான் : நோ.. இயேசு நேசிக்கிறார். இதோ நானும் உன்னை மாதிரி மனிதன் தான்… எனக்கும் இரண்டு கை இருக்கு, இரண்டு கால் இருக்கு ( சைகைகள் காட்டுகிறார் )

காட்டு : ஹய்யாகூய்ங்க்க்க்… ( ஒரு அம்பை எய்கிறான் அது ஜானின் நெஞ்சுக்கு வருகிறது. அங்கிருந்த பைபிளில் பதிகிறது. ஜான் பயந்து நீந்துகிறான்.

காட்சி 4

(ஜான் நீந்தி வந்து மீனவர்களுடன் இணைகிறான் )

ந 1 : என்னாச்சு என்னாச்சு..

ஜான் : ( பைபிளைக் காட்டுகிறார் பைபிளில் அம்பு தைத்திருக்கிறது. ) இந்த பைபிள் என்னை காப்பாத்திடுச்சு.. கடவுள் என்னை காப்பாத்திட்டாரு.

ந 2 : நல்ல வேளை.. பயந்துட்டே இருந்தோம். இனிமே இங்கே நிக்க வேண்டாம். அவங்க நீந்தி வந்தா, நாம காலி. சட்டுபுட்டுன்னு கிளம்பிடுவோம்…

ஜான் : நோ..நோ… நாம கொஞ்சம் தள்ளி நிப்போம். நாளைக்கு மறுபடியும் போய் பாக்கறேன்.

ந 3 : வாட்.. நாளைக்கா ? என்ன உங்களுக்கு புத்தி பேதலிச்சு போச்சா. மரணத்தோட வாயில இருந்து வெளியே வந்திருக்கீங்க. மறுபடியும் உள்ளே போய் மாட்ட போறீங்களா ?

ஜான் : நண்பா. ஒரு சின்ன எதிர்ப்புக்கே பயந்து போய் பின்வாங்கினா, இயேசுவைப் பற்றி யாருக்கும் சொல்ல முடியாது. ஸ்தேவானை கல்லால எறிஞ்சு கொன்னாங்க.. சாகும்போ கூட சிரிச்சுகிட்டே செத்தாரு.

ந 1 : ஐயா.. இங்கே நிலமை கொஞ்சம் வித்தியாசம். நாம என்ன பேசறோம், நல்லது பேசறோமா கெட்டது பேசறோமான்னே அவங்களுக்கு தெரியாது. இந்த நிலமைல மறுபடியும் போறது சாவுக்கு நாமளே சொல்லி அனுப்பற மாதிரி. வலையில நாமளே போய் விழற மாதிரி. தூண்டில்ல வேணும்ன்னே போய் சிக்கற மாதிரி.

ஜான் : நீங்க நல்லா பேசறீங்க.. ஆனா உலகெங்கும் போய் நற்செய்தியைச் சொல்லச் சொன்னாரு இயேசு. மொழியை படைச்சவரும் அவர் தான், பிரிச்சவரும் அவர் தான். அவரோட அன்பு மொழிகளைக் கடந்தது. நாளைக்கும் போவேன்.

ந 2 : ஐயா.. பயமா இருக்கு… இது ரொம்ப ரிஸ்க்.

ஜான் : உண்மை தான். சிலுவையை சுமந்து கிட்டு தான் இயேசுவை பின்பற்ற முடியும். சிலுவையை விட்டுட்டு மீட்பர் இயேசுவை அறிவிக்க முடியாது. என்னால முடிஞ்ச அளவுக்கு சுமக்கறேன். ஆனா சாகக் கூடாதுன்னு நினைக்கிறேன்.

ந 1 : ஆமா. நீங்க சாகக்கூடாது.. வாங்க போலாம்.. நீங்க வந்திருக்கிற விஷயம் இப்போ அவங்களுக்கு தெரிஞ்சு போச்சு. இனிமேலும் போனா சாவு தான்

ஜான் : அதில்லை.. நான் சாகாம இருந்தா இயேசுவுக்கு பயனுள்ளவனா இருப்பேன். செத்துட்டா அதுக்கு மேல எதுவும் என்னால பண்ண முடியாதுல்ல. ஆனா அவரோட அன்பை சொல்லப் போகும்போ ஒரு அம்பு தான் என்னை கொல்லும்ன்னா அதுக்கும் நான் தயார் தான்…

ந 2 : ஐயா.. நீங்க ஏன் இப்படி பிடிவாதம் பிடிக்கறீங்க. வீட்ல ரொம்ப வருத்தப்படுவாங்க.

ஜான் : நான் ஒரு லெட்டர் எழுதி வெச்சுடுவேன். நான் வரலேன்னா அவங்க கிட்டே அது சேரணும். நான் செத்தாலும் என்னைக் கொன்னவங்க மேல வீட்டுக்காரங்க கோபப்பபடக் கூடாது. கடவுள் மேல கோபப்படக் கூடாது. இயேசுவோட அன்பை விட்டு அவங்க என்னிக்குமே விலகக் கூடாது. இதையெல்லாம் எழுதி வெச்சிருக்கேன்.

ந 3 : ஐயா நீங்க ரொம்ப ரொம்ப தீவிரமான ஆளா இருக்கீங்க.

ஜான் : இயேசுவோட அன்பை ருசிபார்த்தவனால அதை பிறருக்குக் கொடுக்காம இருக்க முடியாது பிரதர். அவ்வளவு அதி அற்புதமானது அது. அந்த தீவுக்குள்ள இயேசுவோட பெயரை உரக்கச் சொன்னப்போ எனக்கே சிலிர்த்துடுச்சு. அந்த வார்த்தை வீணா திரும்பாது. கடவுளுடைய வார்த்தை நிறைவேற்ற வேண்டியதை நிறைவேற்றும்.

ந 1 : நீங்க சொல்றதையெல்லாம் கேக்கும்போ எனக்கே அங்கே வரணும்ன்னு தோணுது. ஆனா பயமா இருக்கு.

ஜான் : இல்ல.. நான் போயிட்டு வரேன். அந்த தீவு முழுக்க கிறிஸ்துவின் பெயர் பரவணும். அவங்க இறைவனைப் புகழணும். அதுக்கு ஒரு விதையா நான் அங்கே மடிந்தாலும் பரவாயில்லை.

ந 3 : எப்படி உங்களுக்கு இந்த ஊக்கம் வந்தது ? ஆச்சரியமா இருக்கு.

ஜான் : நான் பிறக்கறதுக்கு முன்னாடியே, ஏன் கருவாக உருவாகும் முன்னாடியே என்னை இந்த பணிக்காக கடவுள் தேர்ந்தெடுத்திருக்காரு. இறைவா உமக்கே புகழ். இந்த பணியை நான் வெற்றிகரமா செய்யணும். நாலு நாள்ல இந்த மக்களுக்கு இயேசுவைப் பற்றிய அறிமுகத்தை கொடுப்பேன்.

ந 2 : உங்களுக்காக செபிக்கிறோம் ஜாண்..

ஜான் : நன்றி சகோதரா. திருவெளிப்பாடு நூல் சொல்லுது, “யாராலும் எண்ணிக்கையிட முடியாத பெரும் திரளான மக்களைக் கண்டேன். அவர்கள் எல்லா நாட்டையும், குலத்தையும் மக்களினத்தையும் மொழியையும் சார்ந்தவர்கள்; அரியணைக்கும் ஆட்டுக்குட்டிக்கும் முன்பாக நின்றுகொண்டிருந்தார்கள்; அரியணையில் வீற்றிருக்கும் எங்கள் கடவுளிடமிருந்தும் ஆட்டுக் குட்டியிடமிருந்துமே மீட்பு வருகிறது.” என்று பாடினார்கள். அந்த கூட்டத்துல இந்த மக்களை நான் பாக்கணும். இயேசுவின் பெயர் நுழையாத நாடே இருக்கக் கூடாது.

ந 3 : ஆல் தி பெஸ்ட் சகோதரா…

*

தொடர் காட்சி

*

ஜான் : எனக்கு என்ன நடந்தாலும் நீங்க கோபப்படாம, அமைதியா இறைவனுக்குக் கீழ்ப்படிந்த ஒரு வாழ்க்கையை வாழுங்க. நான் நீந்தப் போறேன்.

( ஜான் அந்த தீவுக்கு செல்கிறார் )

ஜான் : மக்களே.. என் பெயர் ஜான். நான் மீண்டும் உங்க கிட்டே வந்திருக்கேன். இயேசு அன்பு செய்கிறார். உங்களை நேசிக்கிறார். அவரால் தான் மீட்பு உண்டு.

( காட்டு வாசிகள் சூழ்கின்றனர், புரியாத மொழியில் பேசுகின்றனர் )

ஜான் : இயேசு.. பைபிள் .. இதோ இது தான் பைபிள். இது தான் கடவுளின் வார்த்தை. சொல்லுங்க.. இயேசு அன்பு செய்கிறார்.

( ஒருவன் அவரை குறிவைக்கிறான். அம்பு அவரை நோக்கி நீள்கிறது )

ஜான் : நோ.. வேண்டாம். நான் இயேசுவை அன்பு செய்கிறேன். நீங்களும் அன்பு செய்யணும்.

( அம்பு பாய்கிறது )

ஜான் : ( விழுகிறார் ) நான் உங்களை மன்னிச்சுட்டேன். இயேசுவே இவர்களை மன்னியும். இயேசு உங்களையும், என்னையும் அன்பு செய்கிறார். இயேசு. அ…அன்…அன்பு செய்கிறார்……..Soli deo glorஇஅ ( உரக்கக் கத்தி இறந்து விடுகிறார் )

( ஆதிவாசிகள் கூடி அவரை இழுத்துச் செல்கின்றனர் )

காட்சி 5

( சிறுமிகளும் அந்த நபரும் )

சி 1 : ஐயோ.. கேட்கவே படு பயங்கரமா இருக்கே … அப்புறம் ஜானுக்கு என்ன ஆச்சு ?

நபர் : ஜானை அவங்க கொன்னுட்டாங்க. சாவு வரும்ன்னு தெரிஞ்சே அவர் போனாரு. வெறும் 26 வயசான இளைஞன் அவர். சாகும்போ கூட கவலைப்படல. மக்கள் மீட்கப்படணும்னு தான் ஆசைப்பட்டாரு. அவரோட உடலைக் கூட நம்மால மீட்க முடியல.

சி 2 : ரொம்ப அதிர்ச்சியான கதை ஐயா… எவ்ளோ பெரிய மன உறுதி

நபர் : ஊழியம்ங்கறது அது தான்மா… அது டூர் கிடையாது. அது ஒரு பணி. இறைவன் நமக்கு இட்ட பணி. தூர இடத்துக்கு போய் செய்றது மட்டும் ஊழியம் கிடையாது. உங்க பக்கத்துல இருக்கிற தோழிக்கு இயேசுவைப் பற்றி சொல்றது இறைபணி தான்.

சி 3 : ரொம்ப வெட்கமா இருக்கு அங்கிள். அவரோட ஒப்பிடும்போ ஆயிரத்துல ஒரு பங்கு கூட நாங்க கஷ்டப்படல. ஆனா எவ்வளவு குற்றம் சொல்லியிருக்கோம். ஜீசஸ் பிளீஸ் ஃபார்கிவ்.. எங்களை மன்னிச்சிடுங்க.

நபர் : கடவுள் கிட்டே உங்களை ஒப்படைச்சீங்கன்னா, அவரு உங்களை சரியான வகையில பயன்படுத்துவார். அந்த பாதையில என்ன கஷ்டம் வந்தாலும் அதை கடவுள் கிட்டே சொல்லிடுங்க. தூய ஆவியானவரோட பலம் உங்களை நிரப்பும்.

சி 1 : ரொம்ப நன்றி அங்கிள்.

நபர் : ஆமா ஏதோ ஊழியம் பற்றி சொல்லிட்டிருந்தீங்க.. போறீங்களா ?

சி 3 : என்ன இப்படி கேட்டுட்டீங்க… கண்டிப்பா போவோம். எவ்வளவு பேருக்கு இயேசுவைச் சொல்ல முடியுமோ அவ்வளவு பேருக்கு சொல்லுவோம்.

நபர் : மகிழ்ச்சிம்மா.. அதே போல, உங்க வார்த்தையில மட்டுமில்ல, வாழ்க்கையிலயும் இயேசுவைப் பிரதிபலிக்கணும். அவருக்கு புடிக்காத எந்த செயலையும் செய்யாதீங்க ,சரியா..

சி 2 : சரி அங்கிள்.. நன்றி.

*