மார்க் 7 :31..37
மீண்டும் இயேசு தீர் பகுதியை விட்டு, சீதோன் வழியாகச் சென்று தெக்கப்பொலி பகுதி நடுவே வந்து, கலிலேயக் கடலை அடைந்தார். காது கேளாதவரும் திக்கிப்பேசுபவருமான ஒருவரைச் சிலர் அவரிடம் கொண்டு வந்து, அவர்மீது கைவைத்துக் குணமாக்குமாறு அவரை வேண்டிக் கொண்டனர்.
இயேசு அவரைக் கூட்டத்திலிருந்து தனியே அழைத்துச் சென்று, தம் விரல்களை அவர் காதுகளில் இட்டு, உமிழ்நீரால் அவர் நாவைத் தொட்டார்.
பிறகு வானத்தை அண்ணாந்து பார்த்து, பெருமூச்சு விட்டு, அவரை நோக்கி “எப்பத்தா” அதாவது “திறக்கப்படு” என்றார்.
உடனே அவருடைய காதுகள் திறக்கப்பட்டன; நாவும் கட்டவிழ்ந்தது. அவர் தெளிவாகப் பேசினார். இதை எவருக்கும் சொல்ல வேண்டாமென்று அவர்களுக்கு அவர் கட்டளையிட்டார். அவரது கட்டளைக்கு நேர்மாறாக இன்னும் மிகுதியாய் அவர்கள் அதை அறிவித்து வந்தார்கள்.
அவர்கள் அளவு கடந்த வியப்பில் ஆழ்ந்தவர்களாய் , “இவர் எத்துணை நன்றாக யாவற்றையும் செய்து வருகிறார்! காதுகேளாதோர் கேட்கவும் பேச்சற்றோர் பேசவும் செய்கிறாரே!” என்று பேசிக்கொண்டார்கள்.
***
இயேசுவின் எல்லா புதுமைகளும் ஏதோ ஒரு புதிய செய்தியை தனக்குள் பொதிந்து வைத்திருக்கிறது. இந்தப் புதுமையும் அதற்கு விதிவிலக்கல்ல. இதுவும் நமக்கு பல்வேறு ஆன்மீக சிந்தனைகளையும் புரிதல்களையும் தருகிறது.
1. “காது கேளாதவரும் திக்கிப்பேசுபவருமான ஒருவரைச் சிலர் அவரிடம் கொண்டு வந்து, அவர்மீது கைவைத்துக் குணமாக்குமாறு அவரை வேண்டிக் கொண்டனர்” ! கிறிஸ்தவர்களின் முக்கியமான பணி தேவையில் உழலும் மனிதர்களை இயேசுவிடம் கொண்டு வருவதே. அது ஆன்மீகத் தேவையாகவோ, உலகத் தேவையாகவோ இருக்கலாம். காது கேளாத நபருக்கு இயேசுவின் வார்த்தைகள் கேட்கப்படாமலேயே இருந்தன. திக்கிப் பேசும் நாவும் இயேசுவைப் பற்றிய வார்த்தைகளைப் பேசமுடியாமல் தடுத்தது. இயேசுவிடம் செல்ல வேண்டும் என்பதைக் கூட அவர் அறியாமல் இருந்திருக்கலாம். அத்தகைய நபர்களுக்கு வழிகாட்டும் நல்ல ஆன்மீக நண்பர்கள் தேவைப்படுகின்றனர்.
நம்மைச் சுற்றி எத்தனையோ மனிதர்கள் தேவையில் உழல்பவர்களாக இருக்கிறார்கள். பல வேளைகளில் அவர்களை மருத்துவ மனைகளுக்குக் கொண்டு செல்ல ஆர்வம் காட்டும் நாம், இயேசுவிடம் அழைத்து வர ஆர்வம் காட்டுவதில்லை. இயேசுவிடம் அழைத்து வருதல் என்பது மதமாற்றமல்ல, அவரது மனதில் ஏற்பட வேண்டிய விசுவாச மாற்றம்.
2. அவரை இயேசுவிடம் அழைத்து வந்ததுடன் தங்கள் பணி முடிந்தது என நண்பர்கள் நினைக்கவில்லை, அவர் மேல் கைவைத்துக் குணமாக்குமாறு இயேசுவை வேண்டுகின்றனர். அவர்களுடைய வேண்டுதலுக்கு இயேசு செவிமடுக்கிறார்.
பிறருக்காக இறைவனிடம் வேண்டுவது நம்மிடம் இருக்க வேண்டிய மிக முக்கியமான குணம். ஒருவருக்கு இயேசுவை அறிமுகம் செய்து வைத்தவுடன் நமது பணி நிறைவடைந்து விடுவதில்லை. அவருக்காக இயேசுவோடு நாம் மன்றாட வேண்டும். தன்னலம் இல்லாத செபங்கள் இறைவனுக்குப் பிரியமானவை. அவற்றை இறைவனின் செவிகள் ஆனந்தத்துடன் ஏற்றுக் கொள்கின்றன. சமூகத்தால் புறக்கணிக்கப்பட்ட இந்த மனிதனை இயேசுவிடம் அழைத்து வந்து, அவருக்காக வேண்டுதல் செய்யும் இந்த நண்பர்களைப் போல நாம் இருக்கிறோமா ?
3. இயேசு அவரைக் கூட்டத்திலிருந்து தனியே அழைத்துச் செல்கிறார். தனது புதுமைகள் விளம்பரங்களுக்கானவை அல்ல என இயேசு வெளிப்படுத்துகிறார். இந்த அற்புதத்தைக் கண்டு மக்கள் மீண்டும் தன்னை அரசனாக்கும் எண்ணம் கொள்ளக் கூடாது எனவும் அவர் நினைத்திருக்கலாம். அல்லது அங்குள்ள மக்களின் இதயங்கள் கடினமாக இருந்திருக்கலாம். எது எப்படியோ, இயேசு அந்த நபரைத் தனியே அழைத்துச் செல்கிறார்.
நமது வாழ்க்கையிலும் இயேசு பல வேளைகளில் நம்மை தனியே அழைக்கிறார். அவருக்கும் நமக்கும் இடையேயான தனிப்பட்ட உரையாடல், உறவு, அன்பு எல்லாவற்றையும் அவர் யாசிக்கிறார். அந்த நபரை அழைத்து வந்த மக்களைக் கூட அவர் சேர்த்துக் கொள்ளவில்லை. குடும்பம், சமூகம், ஆலயம், திருச்சபை என பல அமைப்புகளோடு நாம் இணைந்தே பயணிக்கிறோம். சில வேளைகளில் இயேசு நம்மைத் தனியே அழைக்கிறார். அத்தகைய தனிப்பட்ட உறவு மிக மிக அவசியம். இயேசுவுக்கும் நமக்குமான தனிப்பட்ட உறவு எப்படி இருக்கிறது என்பதை பரிசீலனை செய்வது மிக மிக முக்கியம்.
4. “தம் விரல்களை அவர் காதுகளில் இட்டு, உமிழ்நீரால் அவர் நாவைத் தொட்டார்” இது இயேசு தன்னை அந்த மனிதனின் நிலைக்கு இறக்கி அவரோடு உறவாடும் தருணம் அது. காதுகேட்காத நபருக்கு இயேசுவின் வார்த்தைகள் புரியாது. அவருக்கு இயேசுவின் செய்கைகளின் அர்த்தம் விளங்காது. எனவே “உனது குறைகளை நான் அறிகிறேன். உன் காதுகள் அடைபட்டிருக்கின்றன. நாவு கட்டப்பட்டிருக்கிறது என்பதை அறிகிறேன்” என இயேசு அந்த மனிதனோடு உறவாடுகிறார், உரையாடுகிறார்.
நாம் எத்தனை கொடிய பாவிகளாய் இருந்தாலும் இயேசு நம்மை நிராகரிக்காமல் பாவியின் உருவம் எடுத்து நம்மை மீட்க வந்தார். நமக்காக அவர் பாவியாகவே ஆனார். எத்தனை பெரிய புனிதராய் இருந்தாலும் இயேசுவின் வெளிச்சத்தில் பாவிகளே !. அத்தகைய நம்மோடு இயேசு நமக்குப் புரியும் விதமாகப் பேசுகிறார். அதைக் கேட்க நாம் தயாராய் இருக்கிறோமா ? அதே போல, நாம் பிறரோடு பேசும்போது அவர்களுடைய நிலைக்கு இறங்கிச் சென்று அவர்களோடு நட்பு கொள்கிறோமா ? ஆழமாய்ச் சிந்திக்க வேண்டிய விஷயம் இது !
5. உமிழ்நீரால் அவனுடைய நாவை இயேசு தொடுகின்ற நிகழ்வு அவனுடைய விசுவாசத்தைச் சோதித்தறியும் நிகழ்வு. எச்சிலால் நம்மை யாரேனும் தொடுவதை நாம் விரும்புவதில்லை. அதை அவமானமாகக் கருதுகிறோம். அதை ஏற்றுக் கொள்பவர் தன்னை ஒரு அடிமையின் நிலைக்கு இறக்கி தாழ்மையின் உச்சமாகிறார். இந்த மனிதனுக்கு இயேசுவின் மீது நம்பிக்கை இருக்கிறதா ? அல்லது நண்பர்களின் கட்டாயத்தினால் இங்கே வந்திருக்கிறானா என்பதை இயேசு இந்த தொடுதல் மூலம் சோதித்து அறிகிறார். அந்த மனிதரோ எந்தவிதமான எதிர்ப்பு உணர்வையும் காட்டாமல் இயேசுவின் செயல்களுக்கு தன்னை முழுமையாய் அர்ப்பணிக்கிறார்.
நமது வாழ்க்கையில் இயேசு செய்கின்ற ஏதேனும் செயல்கள் நமக்கு வெறுப்பைத் தருகின்றனவா ? ‘இப்படித் தான் என் வாழ்க்கை அமையணுமா ?’ எனும் எரிச்சலின் குரல் எழுகிறதா ? நமது எதிர்பார்ப்புகளுக்கு ஏற்ப நமது நாட்கள் அமைவதில்லை. ஆனால் இறைவன் நமக்கென வைத்திருக்கும் வாழ்க்கையோ நிச்சயம் எதிர்பார்ப்புகளுக்கும் மேலானதாகவே இருக்கும். அவர் எது வேண்டுமானாலும் செய்யட்டும் என தன்னை அவரிடம் ஒப்படைப்பவர்களே மிகப்பெரிய ஆன்மீக உயரத்தை எட்டுவார்கள்.
6. இயேசு வானத்தை அண்ணாந்து பார்த்தார் ! தந்தையின் விருப்பமின்றி அவர் எதையும் செய்வதில்லை என்பதன் அடையாளம் அது. தனக்கு முன்னால் நிற்கின்ற அந்த மனிதருக்கு இயேசு ஒரு பாடத்தைக் கற்றுக் கொடுக்கிறார். செய்பவர் நானல்ல, என் மூலமாய் செயலாற்றுபவர் விண்ணகத் தந்தையே எனும் பாடம். தூரத்தில் இருந்து பார்க்கும் மக்களும், அருகில் இருந்து பார்க்கும் இந்த நபரும் இயேசுவின் இந்த செயலை மனதுக்குள் பதித்துக் கொள்கின்றனர்.
நமது வாழ்விலும் ஒவ்வொரு செயலையும் விண்ணகத் தந்தையின் விருப்பத்தின்படி செய்கிறோமா ? இந்த ஒரு கேள்விக்கான பதில் “ஆம்” என அமைந்தால் நமது ஆன்மீக வாழ்க்கை ஆழமாய் இருக்கிறது என அர்த்தம். வானத்தைப் பார்க்காமல் நாம் பூமியில் செய்கின்ற எந்த செயல்களுமே எதிர்பார்த்த பலனைத் தருவதில்லை. எல்லா செயல்களுக்கும் இறைவனுக்கு நன்றி சொல்ல கற்றுக் கொள்வோம்.
7. இயேசு பெருமூச்சு விட்டார் ! பெருமூச்சு விடுதல் அடுத்தவருடைய வேதனையில் தன்னை இணைத்துக் கொள்ளும் நிகழ்வு. எல்லாருடைய கஷ்டங்களுக்கும் நாம் பெருமூச்சு விடுவதில்லை. நாம் மிகவும் அன்பாக இருக்கும் நபர்களின் கவலைகள் மட்டுமே நம்மைப் பெருமூச்சு விட வைக்கும். இயேசு பிறருடைய கஷ்டங்களோடு தன்னை இணைத்துக் கொள்கிறார். அதுவே பெருமூச்சாய் வெளிப்படுகிறது. பலரும் உணரும் வண்ணம் அந்த பெருமூச்சு இருக்கிறது என்பது அவரது ஆழமான அன்பையே காட்டுகிறது.
நமது வாழ்க்கை பிறருடைய வேதனையில் நம்மையும் இணைத்துக் கொள்வதாக இருக்க வேண்டும். அடுத்தவர்களுடைய தேவைகள் நம்முடைய தேவையாய், அடுத்தவர்களுடைய ஏக்கம் நமது ஏக்கமாய், அடுத்தவர்களின் வலி நமது வலியாய் மாறிப்போவதே, “தன்னைப் போல அயலானையும் நேசி” எனும் இயேசுவின் போதனையில் வெளிப்பாடு. அத்தகைய ஆழமான அன்பு பிறர் மீது எழுகிறதா ? இல்லையேல் நமது வாழ்க்கையை சட்டென சலவை செய்வோம். அன்பினால் சரி செய்வோம்.
8. “எப்பத்தா” அதாவது திறக்கப்படு என இயேசு அந்த மனிதரை நோக்கிக் கூறுகிறார். அவர் சொன்னது அந்த மனிதரிடமல்ல, அவருடைய குறைபாட்டின் மீது. அல்லது அவரைப் பிடித்திருந்த கட்டுகளின் மீது. அது அசுத்த ஆவியாகவோ, உடல் பலவீனமாகவோ இருக்கலாம். அப்போது அவனது காதுகள் திறக்க, நாவின் கட்டவிழ்கிறது.
இயேசுவின் வருகை நமக்கும் கடவுளுக்கும் இடையே இருந்த அத்தனை கதவுகளையும் திறப்பதாக அமைந்தது. சிலுவையில் இயேசு நமது பாவங்களுக்காக உயிர்விட்டபோது ஆலயத்தின் திரைச்சீலை இரண்டாகக் கிழிந்தது. இறைவனுக்கும் மனிதனுக்கும் இடையே இருந்த மதில் சுவர் உடைபட்டது. கதவு திறக்கப்பட்டது.
இன்று நமது வாழ்வில் கடவுளுக்கும் நமக்கும் இடையே என்ன இருக்கிறது ? எவையெல்லாம் அவரை நம்மிடமிருந்து பிரிக்கின்றன ?. அனைத்தையும் பார்த்து இயேசு, “எப்பத்தா” என்கிறார். நமது பாவம், நமது கோபம், நமது ஈகோ, நமது வெறுப்பு, நமது ஆசைகள், நமது மாயைகள் அனைத்தையும் பார்த்து இயேசு “எப்பத்தா” என்கிறார். அவை திறக்கப்படும். அப்போது இயேசுவுக்கும் நமக்கும் இடையேயான உறவு நெருக்கமாகும். இறைவனின் அன்பினின்று நம்மைப் பிரிக்கும் அத்தனை கதவுகளையும் இறைவன் முன்னால் வைப்போம். அவரது வார்த்தையால் கதவுகள் திறக்கும், உறவுகள் பிறக்கும்.
9. இயேசுவின் வார்த்தை வலிமையுடையது. அது சொன்ன செயலைச் செய்யாமல் திரும்புவதில்லை. அவனுடைய காது திறக்கிறது, வாய் சரியாகிறது. அத்துடன் நிற்கவில்லை. அவன் பேச ஆரம்பிக்கிறான். கண்பார்வை இல்லாத ஒருவனுக்கு கண்பார்வை கிடைத்தால் சட்டென பார்க்கலாம். ஆனால் பேச்சு அப்படியல்ல. ஒலியை முதன் முதலில் கேட்கிறான், மொழியை முதன் முதலில் அறிகிறான். அவனுக்கு பேசும் பயிற்சி கிடைக்கவில்லை. ஆனால் சரளமாய்ப் பேசுகிறான். எல்லாமே அற்புதமாய் நிகழ்ந்து விடுகின்றன.
இறைவனின் அருள், இறைவனின் தொடுதல், இறைவனின் வார்த்தை செய்யும் அதிசயம் இது தான். அது மருத்துவத்தின் படிப்படியான மாற்றம் அல்ல. இறைவனின் அதிரடியான மாற்றம். ஒரு வினாடியில் அனைத்தையும் புதுப்பிக்கும் மாற்றம். பாவக் கறைகளை ஒரே ஒரு வினாடியில் அழித்து நம்மைப் புதுப்பிறப்பாக்கும் மாற்றம். நாம் தேடவேண்டியது இந்த மாற்றத்தைத் தான்.
10. “எவருக்கும் சொல்ல வேண்டாம்” என இயேசு கட்டளையிடுகிறார். பேச முடியாத நிலையில் அவன் இருந்தபோது அவனுக்கு பேச அனுமதி இருந்தது. பேச இயலும் நிலைக்கு வந்தபோது பேச அனுமதி இல்லை. ஆனால் அவர்கள் கட்டளையை மீறுகின்றனர். எங்கும் இயேசுவை அறிவிக்கின்றனர். இது ஒரு பாவச் செயலே. நமது பார்வைக்கு நல்லது என தெரிவது இறைவனின் பார்வைக்கு நல்லது எனத் தெரிய வேண்டியதில்லை. இயேசுவின் கட்டளைகளை அப்படியே செயல்படுத்துவதே நமது அழைப்பு. நமது புரிதலுக்கு ஏற்ப அதை மாற்றுவதல்ல.
மக்கள் வியப்படைகின்றனர். ஆனால் அவர்கள் இயேசுவை மெசியாவாக உணரவில்லை. ‘ஏசாயா’ இறைவாக்கினரின் வார்த்தைகள் செயல்வடிவம் பெறுவதை அறியவில்லை. நமது வாழ்க்கையும் வியந்து போய் விலகிச் செல்வதாய் இருக்கக் கூடாது. வியந்து போய் நெருங்கி வருவதாய் இருக்க வேண்டும். இயேசுவின் தொடுதல் வரை எதுவும் பேசலாம். இயேசுவின் தொடுதலுக்குப் பின், நமது வார்த்தைகள் இறைவனின் கட்டளைகளுக்கு உட்பட்டே இருக்க வேண்டும்.
இந்த சிந்தனைகளை மனதில் இருத்துவோம்.
*
